[zenon]

http://www.psychoonkologi...4&indeks_art=21

Cytat:

Osobowosc stresowa, czyli typ D Wzrost zainteresowan problematyka zwiazku osobowosci z chorobami somatycznymi nastapil pod koniec lat 90. wraz z wprowadzeniem do literatury przez Johana Denoletta z Uniwersytetu w Tilburgu, w Holandii, pojecia osobowosci stresowej (distressed personality), czyli typu D [16]. Na typ D skladaja sie dwa glowne wymiary, traktowane jako wzglednie stale cechy osobowosci, czyli negatywna emocjonal- nosc (negative affectivity) oraz hamowanie spoleczne (social inhibition). Negatywna emocjonalnosc wyra- za sie sklonnoscia do przezywania silnych negatyw- nych emocji, takich jak: lek, gniew, irytacja, wrogosc. Z kolei hamowanie spoleczne wiaze sie ze sklonnoscia do powstrzymywania sie od wyrazania negatywnych emocji i zachowan zgodnych z tymi emocjami. Po- wstrzymywanie sie od ujawniania emocji ma charak- ter swiadomy i podejmuje sie je glownie w sytuacjach spolecznych, przede wszystkim z obawy przed dez- aprobata i odrzuceniem ze strony innych ludzi. Ogolnie osoby z osobowoscia typu D charaktery- zuja sie obnizonym samopoczuciem, tendencja do zamartwiania sie i odczuwania napiecia, obwiniania sie oraz niska sklonnoscia do dzielenia sie emocja- mi. Charakteryzuje je takze pesymistyczny sposob patrzenia na swiat, a ponadto, osobowosc typu D wiaze sie z takimi objawami stresu psychologiczne- go, jak: sklonnosci do depresji, trudnosci w spo- strzeganiu i korzystaniu ze wsparcia spolecznego, niski poziom poczucia wlasnej wartosci, niski po- ziom satysfakcji z zycia oraz poczucie wyczerpania [17]. Osobowosc typu D wiaze sie takze z czestszymi skargami na bole w klatce piersiowej i czestszym stosowaniem srodkow uspokajajacych [18]. Wymiar negatywnej emocjonalnosci wydaje sie przypominac - znany z koncepcji Wielkiej Piatki - neurotyzm. Dla obu wymiarow charakterystycz- na jest tendencja do katastroficznego widzenia rze- czywistosci, ocenianie zdarzen jako silnie zagrazaja- cych i szkodliwych, odczuwanie silnego leku i napie- cia, duza podatnosc na stres i sklonnosc do zalamy- wania sie w sytuacjach trudnych. Natomiast drugi wymiar osobowosci typu D, czyli hamowanie spo- leczne, wykazuje duze podobienstwo do intrower- sji. Oba wymiary laczy rezerwa w kontaktach spo- lecznych, mniejsza sklonnosc do poszukiwania wsparcia spolecznego, slabsza jakosc kontaktow spolecznych, a takze niesmialosc i preferencje do przebywania w samotnosci. Silny zwiazek obu wymiarow osobowosci typu D z neurotycznoscia i ekstrawersja/introwersja stwier- dzono miedzy innymi w badaniach de Fruyta i De- nolleta [18]. Negatywna emocjonalnosc oraz w nie- co mniejszym stopniu hamowanie spoleczne kore- lowaly pozytywnie z neurotycznoscia i negatywnie z ekstrawersja. Podobne zaleznosci uzyskano takze w badaniach polskich [1]. Mozna wiec przyjac, ze osobowosc typu D jest odpowiednikiem neurotycz- nej introwersji.

Cytat:

Uzyskane dane wskazuja, ze osoby zdrowe roz- nia sie istotnie statystycznie od osob chorych w za- kresie wiekszosci wymiarow Wielkiej Piatki, a takze w nasileniu obu wymiarow osobowosci Typu D. Oso- by zdrowe ujawniaja nizszy poziom neurotycznosci i ugodowosci, a wyzszy - ekstrawersji i otwartosci na doswiadczenia. Osoby zdrowe okazaly sie bar- dziej sumienne niz chorzy na chorobe wrzodowa, nie roznia sie natomiast w poziomie sumiennosci od pozostalych grup osob chorych. Osoby zdrowe wy- kazuja istotnie nizsze nasilenie negatywnej emocjo- nalnosci i hamowania spolecznego, w porownaniu ze wszystkimi grupami osob chorych. Wreszcie, osoby zdrowe nie roznia sie od osob chorych w zakresie nasilenia wzoru zachowania A. Zanotowano takze pewne roznice w zakresie ana- lizowanych wlasciwosci osobowosci miedzy bada- nymi grupami chorych. Najwyzszy poziom neuro- tycznosci ujawniono wsrod osob z nadcisnieniem tetniczym i choroba wiencowa, najnizszy natomiast u pacjentow nowotworowych. Wyzszy poziom ugo- dowosci zanotowano u pacjentow nowotworowych i u osob z choroba wiencowa w porownaniu z oso- bami chorymi na chorobe wrzodowa i luszczyce. Najwyzszy poziom sumiennosci zaobserwowano u osob z choroba nowotworowa. Nie stwierdzono natomiast istotnego zroznicowania miedzy grupa- mi pacjentow w zakresie ekstra/introwersji i otwar- tosci na doswiadczenia. W grupach chorych najsilniejsza tendencje do przezywania negatywnych emocji prezentuja pacjen- ci kardiologiczni (zarowno z choroba wiencowa, jak i z nadcisnieniem tetniczym), najnizsza zas osoby z choroba wrzodowa i luszczyca. Podobne zroznico- wanie odnosi sie do drugiego wymiaru osobowosci typu D, czyli hamowania spolecznego.

negatywna emocjonalnosc = zbedne wkrecanie sie w negatywne stany emocjonalne. Nieadaptacyjna regulacja emocji. Podkrecanie plomyka bez potrzeby.

hamowanie spoleczne = tlumienie emocji, dociskanie pokrywki.

Ugodowosc = brak asertywnosci,

Jakos to wszystko koresponduje mi z moja wizja psychosomatyki:

Cytat:

Mamy oto garnek z woda, ktory stoi na gazie. Zaluzmy, ze zalezy nam na tym, by woda nie kipiala. Madrze jest zatem pilnowac by plomyk mial mozliwie mala intensywnosc. To jest wlasnie regulacja emocji. Nie wkrecanie sie w negatywne stany afektywne wtedy, gdy nie jest to konieczne. Niestety w zyciu nie wszystko co nas dotyczy zalezy od nas. Czasem intensywnosc plomyka nie moze byc przez nas kontrolowana, ktos nam "dorzuca do pieca", lub doswiadczamy jakiego zyciowego kryzysu. W takiej sytuacji trzeba po prostu w warunkach kontrolowanych odchylic pokrywke garnka i pozwolic parze wodnej ujsc, co na model psychologiczny przeklada sie na uswiadomienie sobie i adekwatne wyrazenie negatywnych emocji (co nie musi byc rownoznaczne z konfrontacja). W sytuacji podkreconego na maxa plomyka absurdem jest za wszelka cene dociskanie pokrywki (lek przed wyrazaniem negatywnych emocji, dobryzm) i obkladaniem garnka gaza nasaczona zimna woda (zle pojeta relaksacja). Z prawami fizyki sie nie wygra. Pokrywka odskoczy nam w sposob przez nas niekontrolowany przez co poparzymy siebie lub co gorsza niczemu nie winne osoby trzecie. No i ponadto o wiele bardziej zuzyje sie material z ktorego wykonany jest garnek (nasze cialo).

[RAW0+]

[_flo]

Ten temat dobrze koresponduje z tym: http://www.dobradieta.pl/...pic.php?t=17080
("rak a psychika")

[zenon]

[RAW0+]

[zenon]

[_flo]

[RAW0+]

[EAnna]

[_flo]

W zasadzie gdybyście mogli się dookreślic...

Plastykowy Grzesiak stosuje podobne metody. Na przykład zgwałconej straumatyzowanej dziewczynie, która nie jest w stanie zaufać mężczyznom zmienia głowę, przekonuje ją, że akt gwałtu był dla niej przyjemnością tak naprawdę. I od tej chwili ona nie boi się powtórnego ataku, bo atak nie będzie atakiem, i dalej tego samego uczy swoje dzieci.

[M i T]

[_flo]

Też mi się to wszystko skojarzyło z dysocjacją i z oderwaniem emocjonalnym.

Istotnie problem będzie miał ktoś, kto mylnie ocenia rzeczywistość i sądzi, że jest przedmiotem ataku, podczas gdy wcale nie jest. I odwrotnie, równie problematyczne będzie jeśli jestem atakowana, i nie potrafię rozpoznać sytuacji aby zareagować adekwatnie. Asertywność to jest właśnie umiejętność wybierania adekwatnych środków reakcji, raczej (imo) nie dotyczy procesów poznawczych = identyfikowania ataku czy zagrożenia.

[M i T]

[EAnna]

[M i T]

EAnna, jest o asertywności cały osobny wątek:
http://www.dobradieta.pl/...der=asc&start=0

Marishka

[RAW0+]

[Neska]

[RAW0+]

[M i T]

[Adam319]

[RAW0+]

No już nie zawracam głowy, ale na koniec powiem: luuuuuuuuuuuuuudzie, sięgnijcie głębiej w ten problem. Sięgnijcie do źródła wszelkiego bólu i cierpienia, braku szczęścia i wolności. Miejcie odwagę, miejcie przenikliwość spojrzenia, bo utkniecie na rafie waszego bólu, pretensji, bzdurnych dociekań itp. bzdur . Zróbcie coś wreszcie z tym bajzlem. EOT from my side

[_flo]

zabałaganiliście Zenkowi genialny wątek dobrystyczno-psychopatycznymi definicjami asertywności

[_flo]

JaśniePani, straszne straszne to co opisałaś, jak to mówi Marishka, nóż się w kieszeni otwiera

[zenon]

[Magdalinha]

[M i T]

[Magdalinha]

Wiem, wiem wszystkie emocje są naturalne, machinalnie użyłam słowa "negatywne" zamiast wyszczególnienia emocji.

[M i T]

[zenon]

[M i T]

Zenon, podasz jakieś przykłady emocji negatywnych i pozytywnych?

Tomek

[Molka]

Dla mnie emocja negatywna jest w tym sensie ze rodzi np. smutek, apatie, nicnierobienie, rodzi pewien stan psycho-fizyczny w tym wypadku negatywny bo meczacy...
Pozytywna emocja rodzi radosc, power energetyczny, czyli stan psycho-fizyczny gdzie chce sie zyc, ma sie energie do dzialania, do zycia...

i faktycznie te pierwsze kojarzone sa z bodzcem negatywnym a te drugie z pozytywnym..

[M i T]

No to razem z Zenkiem wpadliście w pułapkę obarczenia wartością emocji, nie zaś sytuacji lub bodźca ją wywołującego. I tak, przykładowo: widok osoby szkodzącej, sprawcy cierpienia wywołuje smutek, złość, przygnębienie lub istny szał wściekłości. Pytanie, czemu obarcza się te emocje mianem złych/dobrych, skoro wartościować się powinno podmiot je wywołujący, no nie?
Zaś emocje towarzyszące tej sytuacji są, do ciężkiej cholery, naszymi MENTALNYMI ZNAKAMI DROGOWYMI i to nie one nas osłabiają i wpływają destrukcyjnie, a bodziec je wywołujący lub nieadekwatna, nieświadoma na ten bodziec?podmiot reakcja.
Emocje są po to, byśmy kumali, o co w nas biega. Nazywanie emocji złymi/dobrymi wywodzi się z błędnego pojmowania ich roli.
Jeśli ktoś nas krzywdzi, to złość nie jest negatywna, tylko krzywdziciel, prawda?
Obarczanie sfery emocji mianem dobry/zły, może spowodować fatalną w skutkach aberrację, bo wtedy przyklejamy złości łatkę negatywną i w ten sposób krok po kroku, następuje proces kastracji emocjonalnej. Człowiek zamienia się w dobrystycznego manekina, chodzącą bombę zegarową, ponieważ uważa za złe emocje, bo wydaje mu się, że one go osłabiają, podczas gdy:
- realnie nie potrafi oskarżyć sprawcę tych emocji
- emocje osłabiają, ponieważ mogą działać jak natręctwa. Powtarzają się lub trwają w nieskończoność, bo nie został zidentyfikowany faktyczny podmiot je wywołujący. Wtedy człowiek zaczyna się bronić i oskarża emocje, a nie ich wywoływacza.

Emocje są i będą zawsze wyznaczać tylko to, co się aktualnie w nas rozgrywa, czy to na poziomie świadomym czy nie. Emocje są po to, by je czuć, niezależnie z jakiego powodu się pojawiają. Ich dopuszczenie no musi zaistnieć, by potem można było nad nimi w ogóle coś tam gmerać i obrabiać.

Molka, jeśli dana emocja wciąż i wciąż przychodzi i jesteś już tym zmęczona, znaczyć to może, że nie zidentyfikowałaś faktycznego źródła tej emocji z przeróżnych powodów.

Tomek

[Molka]

Ja to wszystko rozumiem i nie jest tak ze gdy ktos mnie wkurzy to ja nie jestem swiadoma tego kto jest sprawcą i nie jest tak, ze nie odczuwam zlosci czy wscieklosci, ja chce powiedziec ze ta zlosc ktora odczuwam na ten bodziec, na ten podmiot nie jest czyms milym i tyle, no i z reguly jakos tam reaguje na podmiot ktory jest sprawca, ale te reakcje wiąża sie z tym ze np. adrenalina idzie w gore bo jestem wsciekla i mowie o tym stanie z tym zwiazanym, czuje dyskomfort, rozdygotanie, nie lubie tego choc zdaje sobie z tego sprawe ze jest to naturalna reakcja organizmu ale nieprzyjemna... o to mi chodzi.

[zenon]

Dzieki Tomek za moralizatorska gadke

Zapodales tu jakas projekcje, bo przypisujesz mi poglady, ktorych nie podzielam.
Ponadto masz tendencje do homogenizowania grupy osob z ktorymi dyskutujesz,
Ale mniejsza.


Podzial na emocje pozytywne i negatywne jest i intuicyjny i przyjety w nauce, i jak najbardziej zasadny.
Jedne emocje skojarzone sa z pozytywnym bodzcem, drugie z negatywnym. Warto wprowadzic tez pojecie emocji neutralnych tak BTW, by miec poczucie ciaglosci, ze jest to kontiinuum, a nie dwa rozdzielne zbiory skrajnych stanow.
Tak, zgadzam sie, ze warto pokusic sie o szerrszy komentarz i zaakcentowac, iz te negatywne emocje nie sa zle, zbedne, ze powinnismy je wypierac gdy juz sie pojawia.

No ale sam powiedz, slyszales kiedys o kims, kto mialby ddolegliwosc zdrowotna z powodu radosci, szczescia, milosci?
Z drugiej strony: tak, jest zasadnicza roznica miedzy emocja negatywna dzialajaca krotko, nawet b. intensywnie, a taka, co dziala przewlekle. Zgadzam sie, ze jesli juz taka eocja powstanie nalezy ja mozliwie szybko adekwatnie przezyc, wyrazic, dac jej ujsc.
Uwazam przy tym, ze nalezy unikac generowania emocji negatywnych, kazdy zdrowy organizm zywy do tego dazy.

To co nas niszczy to emocje negatywne, ktore tak, zaiste nie biora sie z nikad.

Emocje moga powstawac na 2 sposoby:
1/ emocja = bodziec + jego interpretacja: przy czym interpretacja moze byc swiadoma i nieswiadoma
2/ jako analog luku odruchowego, calkowicie wyprzedzajac analize poznawcza swiadoma czy tez nie. (sytuacje skrajne)

ponadto tym bodzcem moze byc WLASNA MYSL, tak samo jak wlasna mysl moze byc bodzcem wzmacniajacym w schemacie warunkowania.

Cytat:

widok osoby szkodzacej, sprawcy cierpienia wywoluje smutek, zlosc, przygnebienie lub istny szal wscieklosci.

pewnie, dales taki przyklad, by Ci sie zgadzalo.

Wezmy inny przyklad.
Osoba przeglada rodzinny album ze zdjeciami. Zobaczyla zdjecie z przebitym pinezka okiem i w zgodzie z niedawno nabytymi przekonaniami pomyslala:
"to o czyms swiadczy, starzy mnie nie kochali i mna gardzili, nie szanowali mnie.
I pojawia sie zlosc. Wskutek tej mysli. Gdyby przyjeta zostala inna atrybucja, np "ktos to zrobil przypadkiem" - emocja bylaby zupelnie inna.
Tutaj trzeba uwazac, bo moze byc tak, ze interpretacja podswiadoma moze sie mijac z tym co dzieje sie na poziomie swiadomym. Tak czesto dzialaja stereotypy. Na przyklad badajac biale dzieci z usa: na poziomie swiadomym wraz z wiekiem rosla toleracna, natomiast rownolegle wzrastalo tez niejawne, utajone uprzedzenie i zakorzenione stereotypy.
Pulapka dobryzmu jest m.in. to, ze taki delikwent moze mydlic sobie oczy i rozmijac sie ze swymi emocjami, kompletnie ich nie zauwazac.

Inny przyklad:
mysl: "moja choroba powstala z winy mojego rodzica, gdyby nie moj rodzic i jego toksycznosc nie bylbym chory".
Mysl powstala w wyniku przekonania, pewnej idei, zradykalizowanej i wzietej doslownie. Pytanie: czy to jest wyparta przed laty emocja, ktora zostala wreszcie dopuszczona do swiadomosci i moze byc przezyta, czy jest to emocja wygenerowana TU I TERAZ w wyniku mysli, ktore wziely sie z pewnych przekonan i oczekiwan. Czy taki festiwal zlosci i nienawisci uzdrawia? Nie wiem, moim zdaniem niekoniecznie.

[M i T]

Zenek, nie ma negatywnych emocji. Jeszcze raz: TEGO NIE MA.
Jest tylko negatywne nastawienie do koniecznych zmian. Ponadto, nikt w miarę świadomy, nie generuje w sobie autodestrukcji. Gmatwasz posty rozliczną terminologią. Wydaje mi się, że kryjesz się za akademicką nomenklaturą. Kogo chronisz tym wątłym parawanem? Chronisz kogoś?


Umniejszyłeś, tak myślę, przykład z zszywką, w sumie powinna zapalić się czerwona latarenka ostrzegawcza. I po co użyłeś zupełnie fałszywej atrybucji? Czy swojej kochanej osobie wbiłbyś "przez pomyłkę" zszywkę w oko w foto-albumie? Spróbuj się zastanowić. Wbiłbyś? Serio? Powiesz, że nieświadomie może? A co wtedy znaczyłoby to "nieświadomie"?

Tomek

[M i T]

Jaaaaaajks, teraz do mnie dopiero to dotarło: emocje NEUTRALNE!!!
Zenon, to brzmi jak monstrualny absurd. Jak emocja może być neutralna? W jaki sposób? Zenek, chcesz mnie skołować żeby mi rozum odjęło? Moim zdaniem, zasiałeś. Naprawdę porządnie i dosadnie.

Tomek

[M i T]

[M i T]

[Adam319]

[Adam319]

[Adam319]

[Adam319]

[Sana]

Jak dla mnie, w postach Zenka brakuje czegoś w rodzaju "świadectwa" by przytaczane teorie stały się dla mnie wiarygodne. Któż - jak nie ja sama - wie więcej, co się kotłuje we mnie w środku? Chłodno oceniający sytuację obserwator?
On może mieć pełny dostęp jedynie do oceny zachowań, ale nie zna ich podłoża - nie ważne czy są nimi emocje uświadomione, czy też nieuświadomione.
To może teraz moje "świadectwo" :
Jeszcze 7 lat temu byłam wyhamowana społecznie niemal do zera. Stopniowo uczyłam się zauważać swoją złość. W tym momencie jestem niemal w pełni asertywną osobą. Owszem, w miejsce hamowania weszły wybuchy złości, nie zawsze adekwatne do sytuacji, jednak jestem dopiero w pół drogi. Wciąż badam, co się kryje za tą złością. Muszę powiedzieć, że - o niebo - wolę te diabelskie wybuchy, niż - o wiele bardziej dla mnie destrukcyjne - duszenie wszystkiego w sobie. Czy wciąż można mnie zakwalifikować jako osobowość typu D?


EDIT: Aha! olśnienie Przepraszam, że tak nieładnie w Twoim wątku napisałam o Tobie w trzeciej osobie

[zenon]

[zenon]

[zenon]

[zenon]

[M i T]

Zenonie, ale co Cię tak NAPRAWDĘ wkórwiło?

Marishka


"Fetyszysta negatywnych emocji"
Czytujesz ostatnio Wooojciiieeeechaaaaaa Eeeeeiicheeeelbeeeeeeeeeeergeeeeeraaaa?
I czyy teeeeż mmasszzzz wrazżżżeniiieeee.. (ziewa) ... że jessszcze chwilaa...i zaśn...

Tomek

[Adam319]

[zenon]

[M i T]

[zenon]

[Sana]

Zenon,
jakie podejście proponujesz w przypadku nadwrażliwości na pewną grupę dźwięków, która trwa mniej więcej od 10 r.ż.? Efektem takiego bodźca jest każdorazowo - nagła niepohamowana wściekłość, oszołomienie. Jedyne wyjście to zamknąć uszy albo uciec.

Dotychczasowa psychoterapia nakierowała mnie na poszukiwania przyczyny w relacjach rodzinnych, które cały czas wydawały się być w miarę dobre. Po drodze wyszły różne "niedociągnięcia", których sobie nie uświadamiałam, bo dotąd były po prostu normą, nad tym się przecież nie zastanawiasz.
Jeszcze parę lat wstecz "nie dotyczyło" mnie to, o czym pisali Tomkiewicze na forum za miedzą. Czytałam i współczułam tym wszystkim biednym pokrzywdzonym dzieciom.
Teraz widzę wyraźnie, jak ważne jest przepracowanie emocji, które pojawiają się automatycznie i z nienacka na określony bodziec (w tym miejscu mówię nie tylko o tym słuchowym), a ich intensywność nijak się ma do danej sytuacji.

Pierwszy psycholog wstępnie ocenił to jako zaburzenie osobowościowe. Kolejny - nic nie wskórał terapią behawioralną, skierowaną raczej na moją ogólną sytuację, nie zaś męczący mnie problem. Nie było więc oduczania reakcji na bodziec i pozytywnego wzmacniania. Na samą myśl o torturach usznych, buntują się wszystkie moje komórki.
Ze strony psychiatry brak wskazań do EEG - bo jak wiemy - nadwrażliwość na dźwięki bywa skojarzona ze stanami padaczkowymi. NLP-owcy proponują "kręcenie"- ćwiczenie dominującym uchem.
Jak Ty to widzisz?

[M i T]

Zenon, wiem, że się wkurzysz i może nawet bardzo dobrze. Po pierwsze, to nie na złość, po drugie, skoro już gadamy szczerze i bez ceregieli...
Napisałeś o empatii. Ujmę rzecz prosto: możesz wielokrotnie użyć tego terminu, tylko pytanie, gdzie ona jest? Kiedy wystąpiła? Zenon, uważam, że w stosunku do siebie samego nie masz jej za grosz. Dalej nie ciągnę, wiadomo..
Po to dałem wybold na Twój tekst, byś sobie porozmyślał, że może jest tak, że zrobisz wszystko, użyjesz całej lingwistyki, wszelkich nomenklatur, będziesz próbował pomagać wielu osobom, byle tylko nie pomóc samemu sobie, bo ta pomoc wymaga - MIMO WSZYSTKO - sięgnięcia do emocji, których jak sądzę, nie udało Ci się jednak odczuć. Dlatego, w moim przekonaniu używasz słów "wygenerowanie złości" i "nie kończący się festiwal złości" i tych legendarnych "negatywnych emocji".
Myślę, że wciąż do tego się nie dokopałeś i możesz czuć się zrezygnowany, dlatego zasłaniasz się już coraz mniej znośną terminologią.

I jeszcze jedno: od dawna, zupełnie świadomie unikam nazywania po imieniu poszczególnych szkół, ich przedstawicieli, nie marnuję czasu na analogię, poszukiwanie cech wspólnych. Mnie to nie interesuje od 99 roku. Dodatkowo, psychoanaliza cierpi na uświęcanie rodziców, więc bywa nieskuteczna i bardzo szkodliwa.

Może za bardzo sięgam, jeśli tak, daj znać, to przestanę. Trochę jednak obserwuję i jestem nieco zdumiony (przy okazji, nie strzelałem do Ciebie z kałacha w myślach, spoko - jedynie wsadziłem Ci stopę w but hiszpański ŻORT taki). Co do używanego "mniejsza". Czy to jeden z elementów, jak to ująłeś "świadomej manipulacji", na którą się godzisz (to już możesz klasyfikować jako leciutką złośliwość)?

Tomek

[zenon]

Jest dokładnie tak jak miało być, czyli dokładnie tak jak to przewidziałem

"wiesz, że się wkurzę" - nie wiesz. Myślisz tak.
Nie wkurzyłem się. Nie powstały we mnie myśli, które mogłyby złość czy gniew wygenerować.

Twoja odpowiedź jest dość przewidywalna i zupełnie mnie nie zaskakuje.
Mam wrażenie że imasz się wszelkich możliwych chwytów by uniknąć merytorycznej dyskusji.
Z czego to wynika?
(próbka sugerujących pytań)
Tomek, co próbujesz redukować?
I kiedy to robisz teraz?

Odnośnie tego, że daje sobą manipulować i że robię to świadomie - to to była złośliwość, ale moja w stosunku do Ciebie. Prosiak ze mnie a nie tygrys.

A na koniec odpowiem poważnie na Twoje pytanie: pisz co chcesz, może wezmę z tego coś dla siebie, choćby cząstkę.
Uważam, że Twoja hipoteza jest chybiona, i tyle.
Masz prawo myśleć sobie o mnie co chcesz. Nie mam nieadekwatnych oczekiwań, że ocenisz mnie zgodnie z tym jak sam siebie spostrzegam, nie zależy mi też szczególnie na Twojej ocenie.

[Kangur]

[EAnna]

[M i T]

Zenon, a jednak się wkurzyłeś. I mimo tego, nawet teraz - a wszystko przecież widać w poście- nie potrafisz się do tego przyznać, a co dopiero....
Mnie interesuje za każdym razem Twoje zdanie, ale nie chcesz nawet widzieć swoich aktualnych emocji. Chcesz naprawdę, bym uwierzył, że się nie zdenerwowałeś?
Mnie nie interesuje, co powiedział dany psycholog akademicki, gdy z Tobą próbuję rozmawiać, chyba że odnosisz to do konkretnego znanego Ci przypadku.

Tomek

[Sana]

EAnno,
dziękuję za zainteresowanie moim przypadkiem

Problem w tym, że są to dość zróżnicowane dźwięki, ponadto na odbiór nie ma wpływu moc dźwięku. Zauważam czasem, że nie jest to tak drażniące, kiedy okazuje się, że dany dźwięk, zidentyfikowany z oddali, pochodzi z innego źródła niż to z katalogu zakodowanych, na które reaguję nadwrażliwością. Bywa też tak, że w czasie, gdy ktoś parodiuje ten dźwięk (a chodzi np. o głośne przełykanie herbaty [!]) - zazwyczaj nie skutkuje to efektem nadwrażliwości. Nie mam żadnych problemów z rozumieniem mowy, ani innych zaburzeń słuchowych poza tą frustrującą nadwrażliwością. Wręcz posądzam się o dość niezły słuch, a przejawia się to np. w zdolności do wiernego odtwarzania wymowy i akcentu w językach obcych i nie ważne czy to angielski, czy francuski.

[Sana]

Ze-no-nie,
Nie chcę smęcić, ale skoro mój osobisty, żywy, acz niestatystycznie pojedynczy przypadek nie wzbudził Twojego zainteresowania to może rzuciłbyś przynajmniej jakieś ogólne wskazówki, jak postępować w nerwicach natręctw to chyba dość popularny problem? Czy to raczej niewyleczalne jest...

[Kangur]

[Sana]

W głowie mi się nie mieści, że psychiatra (w końcu jest lekarzem) nie zleciłby takiego badania, gdyby zaistniały ku temu przesłanki.

[zenon]

[Sana]

Nie, choć zasada jest dla mnie podobna jak w natręctwach. To jest silniejsze ode mnie
I nie sprowadzałabym tego tylko do czysto funkcyjnego zaburzenia, bo - jak pisałam post czy dwa wcześniej - czasem mylnie identyfikuję "niepożądany" dźwięk. To mi wygląda na rodzaj wyuczonego, automatycznego odruchu.

[M i T]

Sana, ale co to są za dźwięki, konkretnie? Możesz je sprecyzować? Czy dotyczą jednej osoby/rzeczy? Czy są związane z jakimiś sytuacjami?

Ja miałam coś podobnego z dźwiękiem styropianu. Wywoływało to u mnie natychmiast potworna "gęsia skórkę" i ścisk w żoładku. Miałam tak od kiedy siebie pamiętam. Nie znalazłam pierwotnej przyczyny takiej reakcji, ale już tak nie reaguję. Mogę już nawet sama dotykać styropian. W zasadzie przekonałam siebie, że nie muszę się "bać" tego dźwięku. Kiedy widzę przed sobą styropian już nie zatykam uszu, nastawiam się na jego dźwięk i jest ok. No chyba że ktoś mnie zaskoczy i znienacka zaszeleści styropianem

Marishka

[zenon]

Sana, to Ty jestes najlepszym specjalista od swojego ciala. Nie ja.

(O ile jestes. KMWTW)

[Kangur]

[Sana]

Racja, Zenon
A ja naiwnie liczyłam na jakieś potwierdzanie swoich odczuć z pomocą fachowej literatury

(Uczę się. A kto nie wie, ten zawsze ma szansę się dowiedzieć)

[Sana]

[grizzly]

[Sana]

[zenon]

Sana,

W zadnej ksiazce nie znajdziesz opisu siebie samej. Mozesz jedynie znalezc analogie, drogowskazy.
Czasem czytajac, sluchajac innych ludzi mozemy zobaczyc czastke siebie samych.
Dlatego warto czytac, ale to nie zastapi pracy nad soba. Moze pomoc.

Dzialaj wielotorowo.

Trzymaj sie zdala od skrajnosci i radykalizmow wszelkiej masci.

Moim zdaniem warto sie przebadac somatycznie, czy Twoja nadwrazliwosc nie jest spowodowana jakas dolegliwoscia o charakterze organicznym.

Byc moze symtom mozna traktowac jak sygnal?
Byc moze to zespol czysto behawioralny.
Byc moze przyczyna tkwi glebiej.

Nie wiem, nie jasnowidze.

Nie czuje sie kompetentny by doradzac, nie znam jakiegos analogicznego opisu czy relacji.

[Sana]

Dzięki, Zenon

Piękny post!
I uniwersalny, drodzy czytelnicy
Ze swojej strony mogę jedynie potwierdzić, szukanie analogii, czytanie "cudzych" wynużeń, nie dla zaspokojenia ciekawości, a dla własnego rozwoju - leczy, nie kaleczy

[Kangur]

A jak reagujesz na gwaltowny niespodziewany dzwiek?
Np. jak ktos rzuci ksiazke na biurko czy przesunie krzeslo.

[Sana]

Chyba jak większość ludzi - przestrachem. Ale już powtarzalne i - z mojego punktu widzenia -nieskoordynowane odruchy tego typu, złoszczą mnie, szczególnie kiedy chcę mieć spokój. Coś mnie zmusza, żeby skupiać się na tych dźwiękowych szczegółach i je kontrolować.

[sylwiazłodzi]

[zenon]

[Magdalinha]

Zenek jakim automatyzmem można wybijać automatyzm przyduszania siebie ? norrmalnie jak w kreskówce, młotkiem go!
Od "pozytywnej" emocji można nawet umrzeć - ze śmiechu.

[zenon]

Nie, nie poprzez walenie mlotkiem.

Wpierw trzeba sobie powiedziec co chce zmienic i dlaczego, oraz jak chcialbym sie zachowywac i dlaczego.
Nastepnie trzeba zdemaskowac dany automatyzm, tzn jakie przekonanie za nim stoi, jak wygladalby mechanizm myslowy, gdyby ten proces bylby jawny. Jakie mysli i emocje po kolei by wystepowaly.

Na tym etapie mozna tez odkryc skad dany schemat sie wzial, jak go nabylem. Czy jest to cos, co sie dostalo w spadku po rodzicach, czy poprzez modelowanie ludzi, czy jest to jakas norma spoleczna, etc.

Dalej ksztaltujemy sobie nowe, adaptacyjne przekonania, takie, ktore beda nam pasowac, beda spojne z naszymi emocjami, nie beda naruszaly ipraw innych ludzi.

Zanim cos stanie sie automatyzmem - np jazda samochodem - wpierw trza bylo wykonywac dana czynnosc swiadomie, angazujac uwage. Sadze, ze tu mozna postapic analogicznie, uczuc sie poprzez doswiadczenie. Az do wypracowania sobie nowego zachowania.

[Magdalinha]

Wypracowanie automatyzmu na tak silną reakcję jaką jest poryw radości na ulicy? To już jest przeteoryzowane. Jaka może być inna automatyczna reakcja zamiast przyduszania siebie? radosne okrzyki i podskakiwanie w miejscu - to jest zawsze spontan.
Tu jest mowa o wybuchu emocji radości a nie prowadzeniu samochodu.
Ech, odbiegłam od smutnej osobowości typu D, chyba, że samoduszenie jest jej elementem

[zenon]

[Magdalinha]

Standardowo dziewczynki są uczone powściągania emocji w miejscach publicznych. Nawet mężczyźni potrafią zwrócić uwagę głośno śmiejącej się dziewczynie na deptaku - "że to nie uchodzi".

[zenon]

A chlopcy uczeni sa powsciagania leku i maja zakaz na placz.

Najwazniejszy jest szacunek ludzi ulicy, dlatego nie robie tego czego ja bym chcial, tylko to, czego spoleczenstwo ode mnie oczekuje.
Gdy wychodze na miasto zakladam maske twardziela. Rozgladam sie na boki, ale nie jak lamus, tylko jak byczek, jak konkret.

[Magdalinha]

Chłopaki nie płaczą

coco jambo i do przodu

[zenon]

No, a grzeczne dziewczynki sie nie zloszcza. Bo zlosc urodzie szkodzi.

[Neska]

Grzeczne dziewczynki ida do nieba a niegrzeczne tam gdzie chca

Grzeczne dziewczynki koncza z nadwaga http://www.ofeminin.pl/wy...013c204210.html

[Witold Jarmolowicz]

[rakash]

To ja może wtrącę swoje. Mnie drażni taki specyficzny dźwięk jaki da się słyszeć podczas pracy z materiałami typu styropian. Dodam tylko że w przeszłości ten dźwięk bywało że mnie mocno irytował, później miałem nawet więcej do czynienia z takimi materiałami i było mi to praktycznie obojętne. Ostatnio gdy po dłuższym czasie usłyszałem jak ktoś pociera styropianem zrobiło mi się bardzo nieprzyjemnie.

[Witold Jarmolowicz]

[Witold Jarmolowicz]

Panie Tomaszu,
Sądzę, że konsekwentnie twierdzi Pan, że uczuć negatywnych nie ma, ponieważ łączy Pan semantycznie słowo negatywny ze słowem niepotrzebny. A to są zupełnie dwa różne słowa. Zarówno negatywne, jak i pozytywne emocje są niezbędne dla prawidłowego funkcjonowania psychiki i nie są niepotrzebne. Ba, potrzebna jest również emocja neutralna - obojętność, ponieważ nie da się żyć nieustannie na pełnych emocjonalnych obrotach, musi być też czas na regenerację, wytchnienie, obojętność i odpoczynek.
Nie można udawać, że nie istnieją emocje przeciwstawne. Najłatwiej je zaobserwować na przykładzie psa, który albo merda ogonem, albo szczerzy kły. Albo właśnie leży obojętnie i nawet nie machnie ogonem. Nasilenie emocji manifestuje się poprzez nasilenie aktywności fizycznej. W przeciwieństwie do chytrego człowieka u psa emocje są dosyć dobrze mierzalne i mogą być przedstawione w postaci wektora.
W naukach ścisłych każdy wektor ma kierunek i zwrot. Przy czym musi to być określone w konkretnym układzie współrzędnych oraz możemy
a) zaznaczyć wektor zgodnie ze zwrotem dodatnim osi i przyporządkować mu wartość +5 albo
b) zaznaczyć przeciwnie i przyporządkować mu wartość -5.
Możemy także dokonać transformacji układu współrzędnych tak, żeby oś wzrastała odwrotnie, od prawej do lewej. Wówczas dla przypadku
a) wartość wektora wyniesie -5
b) wartość wektora wyniesie +5, czyli odwrotnie, niż dla poprzedniego układu współrzędnych o osi naturalnie wzrastającej od lewej do prawej.

Dokładnie tak samo dowolnie możemy przyjąć oś współrzędnych w przypadku emocji psa.
Agresję możemy określić jako emocje pozytywne, natomiast dodatnie w sumie emocje łaszenia się określić jako negatywne. Możemy też przyporządkować wektory emocji do osi odwrotnej, a potem ponownie przemnożyć wartości wektorów przez minus jeden, żeby znowu wyszło na to samo. Matematycznie jest to całkowicie umowne, czy coś jest ujemne, czy dodatnie. Elektron ma ładunek elektryczny ujemny z całkowitego przypadku, bo tak za pierwszym razem przypisano minus tym ładunkom, czysto umownie. Natomiast, jeżeli coś leży po przeciwnych stronach zera, to jedno musi być dodatnie a drugie ujemne, lub jedno musi być pozytywne, a drugie negatywne.
Podobnie jest z przeciwstawnymi emocjami, jedne muszą być pozytywne a drugie negatywne. Nie w sensie ich wartościowania na dobre i złe, czy potrzebne i niepotrzebne, ale w sensie ich antynomii, np. miłość i nienawiść. Można matematycznie przyporządkować miłości minus a nienawiści plus. Wszakże korzystniej będzie miłość potraktować jako pozytywne uczucie a nienawiść jako negatywne, czyli przyjąć potoczne ich porządkowanie.
Zauważmy, że pod Kurskiem nienawiść do wroga spełniała pozytywną, mobilizującą rolę, więc abstrakcja o przekształceniu zwrotu osi miała tam swój fizyczny wymiar.
JW

[Sana]

[Witold Jarmolowicz]

To są dwie różne sprawy, praca nad sobą a walka z tą przypadłościa słuchową.
W przypadku słuchu oszczędzi Pani sobie wielu rozczarowań i zbędnych kosztów,
jeżeli przyjmie Pani, że niewiele da się zrobić poza unikaniem przykrych dźwięków
i wymuszeniu na otoczeniu, żeby ich nie emitowali w Pani obecności.
Chciałbym się mylić i może się mylę.
Natomiast zawsze warto się rozwijać i doskonalić i ma Pani przed sobą ogromny obszar do zagospodarowania. Bardzo dobrze, że się Pani nie poddaje.
Życzę wielu sukcesów i serdecznie pozdrawiam.
JW

[Witold Jarmolowicz]

[Sana]