Strona główna Fakty żywieniowe Jak się żywić? Przepisy Historia diety Forum  

  Forum dyskusyjne serwisu www.DobraDieta.pl  FAQ    Szukaj    Użytkownicy    Czat      Statystyki  
  · Zaloguj Rejestracja · Profil · Zaloguj się, by sprawdzić wiadomości · Grupy  

Poprzedni temat «» Następny temat
Dekalog
Autor Wiadomość
Joannaż 


Pomogła: 38 razy
Wiek: 40
Dołączyła: 19 Kwi 2010
Posty: 2285
  Wysłany: Nie Paź 30, 2011 11:16   Dekalog

Pamietaj abyś dzień święty święcił.
Dziś jest niedziela - dzień jak każdy inny :)

Interesuje mnie Wasze zdanie na temat X przykazań.
Jak je rozumiecie ?
Czy ktoś się odważy napisać ?

:)
_________________
Im więcej trudności w drodze do celu,
tym więcej radości w jego osiągnięciu.
 
     
dario_ronin
[Usunięty]

Wysłany: Nie Paź 30, 2011 11:51   

sinsemilla napisał/a:
Czy ktoś się odważy napisać ?


a po co rozumieć :P skoro już nie obowiązują ?

odwaga nie wystarczy , potrzebny jest "doktorat"

albo szukanie po omacku - czyli ślepy ślepego ...

Dar
 
     
Joannaż 


Pomogła: 38 razy
Wiek: 40
Dołączyła: 19 Kwi 2010
Posty: 2285
Wysłany: Nie Paź 30, 2011 11:57   

Cytat:
już nie obowiązują

Dario, liczyłam na Ciebie :)

Dziekuję. Wszak ... :)
_________________
Im więcej trudności w drodze do celu,
tym więcej radości w jego osiągnięciu.
 
     
dario_ronin
[Usunięty]

Wysłany: Nie Paź 30, 2011 12:18   

sinsemilla napisał/a:
Wszak ... :)


wiem , wiem , jest niedosyt :D

to dobrze

Dar
 
     
dario_ronin
[Usunięty]

Wysłany: Nie Paź 30, 2011 18:53   

sinsemilla napisał/a:
Dario, liczyłam na Ciebie


na początek

DZIESIĘĆ SŁÓW
Tłumaczenie hebrajskiego wyrażenia ʽaséret haddewarím, które występuje tylko w Pięcioksięgu i odnosi się do dziesięciu podstawowych przepisów przymierza Prawa, powszechnie znanych jako Dziesięcioro Przykazań (Wj 34:28; Pwt 4:13; 10:4). Ten szczególny zbiór praw jest też nazywany „Słowami” (Pwt 5:22) albo „słowami przymierza” (Wj 34:28). Grecka Septuaginta (Wj 34:28; Pwt 10:4) używa określenia déka („dziesięć”) lògous („słowa”), od którego wywodzi się określenie „Dekalog”.
Pochodzenie tablic. Po raz pierwszy Dziesięć Słów wypowiedział anioł Jehowy na górze Synaj (Wj 20:1; 31:18; Pwt 5:22; 9:10; Dz 7:38, 53; zob. też Gal 3:19; Heb 2:2). Kiedy potem Mojżesz wstąpił na tę górę, otrzymał je spisane na dwóch kamiennych tablicach; prócz tego dostał inne przykazania i wskazówki. Podczas jego 40-dniowej nieobecności Izraelici zaczęli się niecierpliwić i sporządzili sobie lanego cielca, któremu oddawali cześć. Kiedy Mojżesz, schodząc z góry, zobaczył ten przejaw bałwochwalstwa, wyrzucił z rąk i roztrzaskał tablice „wykonane przez Boga”, na których zapisano Dziesięć Słów (Wj 24:12; 31:18 do 32:19; Pwt 9:8-17; por. Łk 11:20).
Później Jehowa oznajmił Mojżeszowi: „Wyciosaj sobie dwie tablice kamienne podobne do pierwszych, a ja napiszę na tych tablicach słowa, jakie widniały na pierwszych tablicach, które roztrzaskałeś” (Wj 34:1-4). Po następnych 40 dniach spędzonych na górze Mojżesz otrzymał kopię Dziesięciu Słów na dwóch tablicach, które potem umieścił w Arce z drzewa akacjowego (Pwt 10:1-5). Określono je mianem „tablic przymierza” (Pwt 9:9, 11, 15). Najwyraźniej właśnie dlatego pokryta złotem skrzynia wykonana później przez Becalela, w której je ostatecznie złożono, stała się znana jako „Arka Przymierza” (Joz 3:6, 11; 8:33; Sdz 20:27; Heb 9:4). Dziesięć Słów nazywano też „Świadectwem” (Wj 25:16, 21; 40:20) i „tablicami Świadectwa” (Wj 31:18; 34:29), stąd wyrażenia „Arka Świadectwa” (Wj 25:22; Lb 4:5) oraz „przybytek Świadectwa” (określenie namiotu, w którym trzymano Arkę; Wj 38:21).
Pierwsze tablice były sporządzone przez Jehowę i „zapisane palcem Bożym” — najwyraźniej Jego duchem (Wj 31:18; Pwt 4:13; 5:22; 9:10). Drugie tablice zostały wprawdzie wyciosane przez Mojżesza, ale przykazania wypisał na nich Jehowa. Kiedy polecił Mojżeszowi: „Zapisz sobie te słowa” (Wj 34:27), nie chodziło o Dziesięć Słów, ale podobnie jak wcześniej (Wj 24:3, 4) o spisanie innych szczegółów przymierza. A zatem w Wyjścia 34:28b zaimek „on” nie odnosi się do Mojżesza, lecz do Jehowy; powiedziano tam: „A on spisał na tablicach słowa przymierza — Dziesięć Słów”. Wskazuje na to zresztą werset 1 tego rozdziału. Gdy Mojżesz wspominał później te wydarzenia, potwierdził, że to Jehowa ponownie wypisał na tablicach Dziesięć Słów (Pwt 10:1-4).
Treść przykazań. Dziesięć Słów zaczyna się dobitnym oświadczeniem złożonym w pierwszej osobie: „Jam jest Jehowa, twój Bóg, który cię wyprowadził z ziemi egipskiej, z domu niewolników” (Wj 20:2). Wskazuje ono, kto i do kogo się zwraca, a ponadto wyjaśnia, dlaczego Dekalog został wówczas dany właśnie Izraelitom. Abraham go nie otrzymał (Pwt 5:2, 3).
Pierwsze przykazanie: „Nie wolno ci mieć żadnych innych bogów na przekór mojemu obliczu” wysuwało na pierwszy plan Jehowę (Wj 20:3). Podkreślało Jego wzniosłą i wyjątkową pozycję jako Boga Wszechmocnego i Najwyższego Władcy. Zabraniało Izraelitom wielbienia jakichkolwiek innych bogów oprócz Jehowy.
Drugie przykazanie było naturalnym rozwinięciem pierwszego, gdyż zakazywało wszelkiego bałwochwalstwa, które jawnie znieważa Jehowę i ujmuje Mu chwały. ‛Nie wolno ci robić sobie rzeźbionego wizerunku ani postaci podobnej do czegokolwiek, co jest w niebiosach, na ziemi lub w wodach pod ziemią. Nie wolno ci kłaniać się im ani im służyć’. Wagę tego zakazu podkreślało oświadczenie: „Gdyż ja, Jehowa, twój Bóg, jestem Bogiem wymagającym wyłącznego oddania” (Wj 20:4-6).
Trzecie przykazanie, stanowiące stosowną i logiczną kontynuację poprzednich, oznajmiało: „Nie wolno ci używać imienia Jehowy, twego Boga, w sposób niegodny” (Wj 20:7). Harmonizuje to ze znaczeniem, jakie imieniu Jehowa przypisuje się w całych Pismach Hebrajskich (6973 razy ). W kilkunastu wersetach składających się na Dziesięć Słów (Wj 20:2-17) imię to występuje osiem razy. Zwrot ‛nie używać’ może też znaczyć ‛nie wypowiadać’, ‛nie brać’ lub ‛nie nosić’. Kto używa imienia Bożego „w sposób niegodny”, ten wypowiada je „na próżno” lub „fałszywie”. Izraelici mieli zaszczyt być świadkami na rzecz Jehowy, nazwanymi od Jego imienia, ale gdy stawali się odstępcami, nosili to imię w sposób niegodny (Iz 43:10; Eze 36:20, 21).
Czwarte przykazanie brzmiało: „Pamiętając o tym, by uważać dzień sabatu za święty, przez sześć dni masz pracować i wykonywać wszelką swą pracę. Ale dzień siódmy jest sabatem dla Jehowy, twego Boga. Nie masz wykonywać żadnej pracy — ty ani twój syn, ani twoja córka, twój niewolnik ani twoja niewolnica, ani twoje zwierzę domowe, ani twój osiadły przybysz, który jest w twoich bramach” (Wj 20:8-10). Gdy Izraelici uznawali ten dzień za święty, poświęcony Jehowie, wszyscy — nawet niewolnicy i zwierzęta domowe — mogli korzystać z pokrzepiającego odpoczynku. Sabat pozwalał też skupić całą uwagę na sprawach duchowych.
Piąte przykazanie: „Szanuj swego ojca i swą matkę” stanowi niejako pomost między pierwszymi czterema przykazaniami, określającymi obowiązki człowieka wobec Boga, a pozostałymi, które wskazują na powinności wobec bliźniego. Ponieważ rodzice są dla dzieci przedstawicielami Boga, przestrzeganie piątego przykazania jest oznaką szacunku i posłuszeństwa zarówno wobec Stwórcy, jak i wobec osób, którym On przyznał władzę. Było to jedyne przykazanie Dekalogu zawierające obietnicę: „Aby długo trwały twoje dni na ziemi, którą daje ci Jehowa, twój Bóg” (Wj 20:12; Pwt 5:16; Ef 6:2, 3).
Kolejne przykazania były bardzo zwięzłe. Szóste: „Nie wolno ci mordować”, siódme: „Nie wolno ci cudzołożyć”, ósme: „Nie wolno ci kraść” (Wj 20:13-15). W takiej kolejności — od najcięższego do najlżejszego przestępstwa wobec bliźniego — prawa te występują w tekście masoreckim. W niektórych manuskryptach greckich (kodeksy: aleksandryjski i ambrozjański) kolejność jest następująca: morderstwo, kradzież, cudzołóstwo; u Filona (O dekalogu, 51): cudzołóstwo, morderstwo, kradzież; w Kodeksie watykańskim: cudzołóstwo, kradzież, morderstwo. Dziewiąte przykazanie przechodzi od uczynków do słów i oznajmia: „Nie wolno ci fałszywie świadczyć jako świadek przeciw twemu bliźniemu” (Wj 20:16).
Dziesiąte przykazanie (Wj 20:17) było wyjątkowe, gdyż zabraniało pożądliwości, czyli zdrożnej chęci posiadania czyjejś własności, m.in. żony. Żaden człowieczy ustawodawca nie ustanowiłby takiego prawa, gdyż nie miałby możliwości sprawdzić, czy jest przestrzegane. Przykazanie to podkreślało, że każdy człowiek ponosi bezpośrednią odpowiedzialność przed Jehową, który widzi i zna wszystkie ukryte myśli serca (1Sm 16:7; Prz 21:2; Jer 17:10).
Inny podział przykazań. Powyższy podział Dziesięciu Słów, podany w Wyjścia 20:2-17, można nazwać naturalnym. Taki sam podał Józef Flawiusz, historyk żydowski z I w. n.e. (Dawne dzieje Izraela, III, V, 5), oraz żyjący w tych samych czasach filozof żydowski Filon (O dekalogu, 51). Jednakże Augustyn i inni połączyli ze sobą przykazania dotyczące obcych bogów oraz sporządzania wizerunków (Wj 20:3-6; Pwt 5:7-10), a chcąc zachować ogólną liczbę 10 przykazań Wyjścia 20:17 (Pwt 5:21) podzielili na dwa przykazania: dziewiąte, zabraniające pożądania cudzej żony, i dziesiąte, zabraniające pożądania czyjegoś domu itd. Próbując uzasadnić taki podział, Augustyn powołał się na zapis Dekalogu z Powtórzonego Prawa 5:6-21, gdzie w wersecie 21 występują dwa różne wyrazy hebrajskie („Nie wolno ci pożądać [forma słowa chamád] (...). Ani nie wolno ci samolubnie pragnąć [forma słowa ʼawáh]”), podczas gdy we wcześniejszym tekście z Wyjścia 20:17 dwukrotnie pojawia się tylko jeden czasownik („pożądać”).
W równoległych wyliczeniach Dziesięciorga Przykazań z ksiąg Wyjścia i Powtórzonego Prawa występują jeszcze inne drobne różnice w doborze słów, ale bynajmniej nie wpływają one na treść ani na sens tych przepisów. W Księdze Wyjścia sformułowano Dziesięć Słów w sposób bardzo oficjalny, natomiast ich późniejsze powtórzenie ma raczej charakter opisowy, gdyż Mojżesz wtedy tylko przypominał przykazania Boże. W innych miejscach Dziesięć Słów wyrażono jeszcze inaczej — pisarze Pism Hebrajskich i Chrześcijańskich Pism Greckich często się na nie powoływali, gdy przekazywali różne pouczenia (Wj 31:14; 34:14, 17, 21; Kpł 19:3, 11, 12; Pwt 4:15-19; 6:14, 15; Mt 5:27; 15:4; Łk 18:20; Rz 13:9; Ef 6:2, 3).
 
     
dario_ronin
[Usunięty]

Wysłany: Nie Paź 30, 2011 19:32   

a teraz najlepsze

Czy podlegamy Dziesięciorgu Przykazań?

KTÓRYM PRAWOM mamy z woli Boga być posłuszni? Czy musimy przestrzegać tego, co Biblia nazywa „prawem Mojżeszowym” albo po prostu „Prawem”? (1 Królów 2:3; Tytusa 3:9). Nazywa się je również „prawem Jehowy”, bo od Niego pochodzi (1 Kronik 16:40). Mojżesz jedynie przekazał Prawo ludowi.

Prawo Mojżeszowe składa się z ponad 600 pojedynczych praw, czyli przykazań, z dziesięciorgiem głównych przykazań włącznie. Jak powiedział Mojżesz: „[Jehowa] nakazał wam zachowywać: dziesięć słów, które wypisał na dwóch kamiennych tablicach” (5 Mojżeszowa 4:13; 2 Mojżeszowa 31:18, NP
Ale komu dano Prawo włącznie z Dziesięciorgiem Przykazań?
Czy dano je całej ludzkości?
Jaki był cel tego Prawa?

IZRAELOWI W SPECJALNYM CELU
Prawa nie dano całej ludzkości. Jehowa zawarł przymierze, czyli porozumienie z potomkami Jakuba, którzy stali się narodem izraelskim. Dał swoje prawa tylko temu narodowi. Biblia wskazuje na to wyraźnie w Księdze 5 Mojżeszowej 5:1-3, oraz w Psalmie 147:19, 20.
Apostoł Paweł zadał pytanie: „Po cóż tedy Prawo?” No właśnie, w jakim celu Jehowa dał swoje prawo Izraelowi? Paweł odpowiada: „Aby ujawniło wykroczenia do czasu przyjścia nasienia, któremu była dana obietnica (...) Prawo stało się zatem wychowawcą prowadzącym nas do Chrystusa” (Galatów 3:19-24). Prawo było specjalnie dane dla ochrony narodu izraelskiego i kierowania nim, aby jego członkowie byli gotowi uznać Chrystusa, gdyby przyszedł. Liczne ofiary wymagane przez Prawo przypominały Izraelitom, że są grzesznikami potrzebującymi Zbawiciela (Hebrajczyków 10:1-4).

„CHRYSTUS JEST KOŃCEM PRAWA”

Oczywiście tym obiecanym Zbawicielem był Jezus Chrystus, jak to tuż po jego urodzeniu się obwieścił anioł (Łukasza 2:8-14). Co się zatem stało z Prawem, gdy Chrystus przyszedł i złożył w ofierze swe doskonałe życie? Zostało usunięte. „ Nie podlegamy już wychowawcy”, oświadczył Paweł (Galatów 3:25). Usunięcie Prawa przyniosło ulgę Izraelitom. Prawo uzmysławiało im, że są grzesznikami, ponieważ nikt z nich nie potrafił go doskonale przestrzegać. „ Chrystus przez kupno uwolnił nas od przekleństwa Prawa”, powiedział Paweł (Galatów 3:10-14). Dlatego też Biblia mówi:
„Chrystus jest końcem Prawa” (Rzymian 10:4; 6:14).

Prawo było w gruncie rzeczy barierą albo „ścianą” między Izraelitami a innymi ludami, które temu Prawu nie podlegały. Jednakże dzięki ofierze ze swego życia Chrystus „zniósł (...) Prawo przykazań złożone z dekretów, aby w jedności ze sobą dwa ludy [Izraelitów i nie-Izraelitów] przetworzyć w jednego nowego człowieka” (Efezjan 2:11-18). O krokach, które sam Jehowa Bóg podjął wobec prawa Mojżeszowego, czytamy: „Łaskawie przebaczył nam wszystkie nasze wykroczenia i wymazał odręcznie spisany przeciwko nam dokument, który się składał z dekretów [włącznie z Dziesięciorgiem Przykazań] i który przeciwstawiał się nam [z uwagi na potępienie Izraelitów jako grzeszników]; i usunął go z drogi przez przybicie go do pala męki” (Kolosan 2:13, 14). Tak więc dzięki doskonałej ofierze Chrystusa Prawo zostało zniesione.

Niektórzy jednak twierdzą, że Prawo dzieli się na dwie części: Dziesięcioro Przykazań i resztę praw. Ta reszta praw — ich zdaniem — została zniesiona, ale Dziesięcioro Przykazań pozostało. To nieprawda. W Kazaniu na Górze Jezus cytował zarówno z Dziesięciorga Przykazań, jak z innych części Prawa i nie robił między nimi żadnej różnicy. Wskazał tym samym, że prawo Mojżeszowe wcale nie dzieli się na dwie części (Mateusza 5:21-42).

Warto też zwrócić uwagę na to, co z natchnienia Bożego napisał apostoł Paweł: „Teraz jesteśmy zwolnieni od Prawa”. Czy Żydzi zostali zwolnieni od wszystkich innych praw poza Dziesięciorgiem Przykazań? Nie, bo Paweł mówi dalej: „Doprawdy nie poznałbym grzechu, gdyby nie było Prawa; i na przykład nie wiedziałbym, co to jest pożądanie, gdyby Prawo nie mówiło: ‛Nie pożądaj’” (Rzymian 7:6, 7; 2 Mojżeszowa 20:17). Ponieważ „Nie pożądaj” jest ostatnim z Dziesięciorga Przykazań, więc to wyraźnie wskazuje, że Izraelici zostali też zwolnieni od Dziesięciorga Przykazań.
Czy to znaczy, że zostało również usunięte prawo nakazujące przestrzeganie cotygodniowego sabatu? Oczywiście, że tak. To, co Biblia mówi w Galatów 4:8-11 i w Kolosan 2:16, 17, wyraźnie dowodzi, że chrześcijanie nie podlegają danemu Izraelitom prawu Bożemu włącznie z wymaganiem przestrzegania cotygodniowego sabatu i obchodzenia innych specjalnych dni w roku. Również z Rzymian 14:5 wynika, że od chrześcijan nie jest wymagane obchodzenie cotygodniowego sabatu.

PRAWA ODNOSZĄCE SIĘ DO CHRZEŚCIJAN
Skoro chrześcijanie nie podlegają Dziesięciorgu Przykazań, czy to znaczy, że nie muszą przestrzegać żadnych praw? Wcale nie. Jezus wprowadził „nowe przymierze” oparte na lepszej ofierze z jego doskonałego życia ludzkiego. Chrześcijanie podlegają temu nowemu przymierzu i są poddani prawom chrześcijańskim (Hebrajczyków 8:7-13; Łukasza 22:20).

Chociaż chrześcijanom nie nakazano przestrzegania cotygodniowego sabatu, to jednak czegoś się uczymy z tego postanowienia. Izraelici odpoczywali w sposób literalny, chrześcijanie natomiast muszą odpoczywać w sposób duchowy. Jak? Przez wiarę i posłuszeństwo prawdziwi chrześcijanie odstępują od samolubnych czynów. Do tych samolubnych czynów należą wysiłki zmierzające do ustanowienia własnej sprawiedliwości (Hebrajczyków 4:10). Tego odpoczynku duchowego przestrzega się nie tylko przez jeden dzień w tygodniu, lecz przez wszystkie siedem dni. Wymaganie Prawa co do sabatu, żeby jeden dzień rezerwować na sprawy duchowe, chroniło Izraelitów przed samolubnym poświęcaniem całego czasu na osiąganie korzyści materialnych. Codzienne przestrzeganie tej zasady w dziedzinie duchowej jest jeszcze skuteczniejszą ochroną przed materializmem.

Od chrześcijan żąda się zatem ‛wypełniania prawa Chrystusowego’, a nie przestrzegania Dziesięciorga Przykazań (Galatów 6:2). Jezus dał wiele przykazań i pouczeń. Gdy posłusznie ich przestrzegamy, trzymamy się jego prawa, czyli wypełniamy je. Jezus podkreślał zwłaszcza znaczenie miłości (Mateusza 22:36-40; Jana 13:34, 35). Miłowanie drugich jest prawem chrześcijańskim. Jest to fundament całego prawa Mojżeszowego, jak powiedziano w Biblii: „Całe Prawo wypełnia się w jednej wypowiedzi, mianowicie: ‛Będziesz miłować swego bliźniego jak samego siebie’” (Galatów 5:13, 14; Rzymian 13:8-10).

Prawo dane za pośrednictwem Mojżesza, z Dziesięciorgiem Przykazań włącznie, było zbiorem sprawiedliwych nakazów pochodzących od Boga. A zatem, mimo że dzisiaj już nie podlegamy temu Prawu, to jednak Boskie zasady, na których ono zostało oparte, nadal mają dla nas wielką wartość.

Dar
 
     
Joannaż 


Pomogła: 38 razy
Wiek: 40
Dołączyła: 19 Kwi 2010
Posty: 2285
Wysłany: Pon Paź 31, 2011 14:22   

Ale długo :)

dario_ronin napisał/a:
„Całe Prawo wypełnia się w jednej wypowiedzi, mianowicie: ‛Będziesz miłować swego bliźniego jak samego siebie’” (Galatów 5:13, 14; Rzymian 13:8-10).

Będziesz... a kto i kiedy zadecyduje, że tak jest teraz ?

:)
_________________
Im więcej trudności w drodze do celu,
tym więcej radości w jego osiągnięciu.
 
     
zyon 


Pomógł: 69 razy
Dołączył: 04 Sie 2009
Posty: 8854
Wysłany: Pon Paź 31, 2011 17:19   Re: Dekalog

sinsemilla napisał/a:

Interesuje mnie Wasze zdanie na temat X przykazań.
Jak je rozumiecie ?
Czy ktoś się odważy napisać ?

:)


tylko ktorych, tych prawdziwych czy tych, ktore teraz sa w katechizmach?
_________________
Nauka:nigdy więcej! Po maturze chodziłem na 3 różne studia, jednak okazało się że wykształcenie to nie jest coś dla mnie. I tak oto twój argument spala na konewce:) To takie krótkowzroczne masło maślane.
 
     
Joannaż 


Pomogła: 38 razy
Wiek: 40
Dołączyła: 19 Kwi 2010
Posty: 2285
Wysłany: Pon Paź 31, 2011 17:28   

Wszystkie są prawdziwe.

Może być ten z katechizmu :D
Wszystko jedno w sumie ;)
_________________
Im więcej trudności w drodze do celu,
tym więcej radości w jego osiągnięciu.
 
     
iliq 

Pomógł: 26 razy
Dołączył: 18 Wrz 2009
Posty: 1238
Skąd: Warszawa
Wysłany: Pon Paź 31, 2011 18:40   

Podepnę pod to 7 grzechów głównych bo tematyka dość podobna:

Cytat:
Siedmioma grzechami głównymi w Kościele katolickim są: chciwość, pycha, zazdrość,
gniew, nieumiarkowanie w jedzeniu i piciu, nieczystość i lenistwo. Satanizm nakłania do
folgowania sobie w każdym z tych "grzechów", ponieważ wszystkie one prowadzą do
psychicznego, umysłowego i emocjonalnego zadowolenia.

Satanista wie, że nie ma nic złego w tym, że jest się chciwym, ponieważ oznacza to tylko, że chce on mieć więcej niż obecnie posiada. Zazdrość oznacza spoglądanie z uznaniem na to, co mają inni, i pragnienie posięścia podobnych rzeczy samemu. Zazdrość i chciwość są siłami motywującymi ambicję - a bez ambicji niewiele ważnych spraw można osiągnąć. Nieumiarkowanie w jedzeniu jest po prostu jedzeniem więcej niż potrzeba, aby utrzymać sięprzy życiu. Gdy przejadasz się aż do otyłości, kolejny grzech - pycha - skłoni cię do starańo taki wygląd, dzięki któremu odzyskasz szacunek dla siebie.

Każdy, kto kupuje sobie jakieś ubranie w innym celu niż przykrycie swojego ciała i zabezpieczenie przed żywiołami, popada w pychę. Sataniści często spotykają się
z szydercami, którzy utrzymują, że noszenie ozdób nie jest potrzebne. Należy jednak
udowodnić tym przeciwnikom ozdóbek, że spośród kilku rzeczy, jakie mają na sobie, nie wszystkie służą tylko zapewnieniu im ciepła. Nie ma osoby na świecie, która całkowicie wyzbyła się ozdób. Satanista udowadnia, że każdy ornament na ciele tego, który nimi gardzi, dowodzi, że również on popełnia grzech pychy. Bez względu na to, jak wygadany cynik próbuje w swoich intelektualnych rozważaniach wykazać, że jest mu to obce, wciąż nosi na sobie dowody pychy.

Niechęć do porannego wstawania oznacza dopuszczanie się grzechu lenistwa, a jeśli do
tego leży się w łóżku wystarczająco długo, istnieje możliwość popełnienia kolejnego grzechu - pożądania. Posiadanie najbardziej emocjonującego pragnienia seksualnego oznacza, że jest się winnym grzechu pożądania. W celu zapewnienia utrzymania ludzkiego gatunku natura stworzyła pożądanie jako drugi najsilniejszy instynkt, zaraz po instynkcie samozachowawczym. Zdając sobie z tego sprawę, Kościół katolicki stworzył cudzołóstwo jako "grzech pierworodny". W ten sposób utwierdza wszystkich w przekonaniu, że nikt nie może uniknąć grzechu. Sam fakt naszego istnienia to wynik grzech - grzechu pierworodnego!

Najsilniejszym instynktem wszystkich żywych istot jest instynkt samozachowawczy,
który doprowadza nas do ostatniego z siedmiu grzechów głównych - gniewu. Czyż nie
winniśmy uznawać, że nasz instynkt samozachowawczy budzi się, gdy ktoś nas zrani, że wpadamy w gniew, aby obronić się przed kolejnym atakiem? Satanista wyznaje motto: "Jeżeli ktoś uderzy cię w policzek, trzaśnij i jego!" Nie pozostawaj dłużnym za: wyrządzone ci zło.

Bądź jak lew na drodze - niebezpieczny nawet wówczas, gdybyś miał zostać pokonany!
Ponieważ naturalne instynkty człowieka prowadzą go do grzechu, wszyscy ludzie są
grzesznikami, wszyscy grzesznicy zaś idą do piekła. Skoro każdy idzie do piekła, to znaczy, że spotkasz tam wszystkich swoich przyjaciół. Niebo musi by zatem zamieszkane przez jakieś raczej dziwne istoty, zabiegające o znalezienie się w miejscu, gdzie będą przez całą wieczność brzdąkać na harfach.
 
     
Wyświetl posty z ostatnich:   
Odpowiedz do tematu
Nie możesz pisać nowych tematów
Nie możesz odpowiadać w tematach
Nie możesz zmieniać swoich postów
Nie możesz usuwać swoich postów
Nie możesz głosować w ankietach
Dodaj temat do Ulubionych
Wersja do druku

Skocz do:  

Akademia Zdrowia Dan-Wit informuje, że na swoich stronach internetowych stosuje pliki cookies - ciasteczka. Używamy cookies w celu umożliwienia funkcjonowania niektórych elementów naszych stron internetowych, zbierania danych statystycznych i emitowania reklam. Pliki te mogą być także umieszczane na Waszych urządzeniach przez współpracujące z nami firmy zewnętrzne. Korzystając ze strony wyrażasz zgodę na używanie cookie, zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Dowiedz się więcej o celu stosowania cookies oraz zmianie ustawień ciasteczek w przeglądarce.

Powered by phpBB modified by Przemo © 2003 phpBB Group
Template modified by Mich@ł

Copyright © 2007-2024 Akademia Zdrowia Dan-Wit | All Rights Reserved