Strona główna Fakty żywieniowe Jak się żywić? Przepisy Historia diety Forum  

  Forum dyskusyjne serwisu www.DobraDieta.pl  FAQ    Szukaj    Użytkownicy    Czat      Statystyki  
  · Zaloguj Rejestracja · Profil · Zaloguj się, by sprawdzić wiadomości · Grupy  

Poprzedni temat «» Następny temat
Eutanazja dzieci
Autor Wiadomość
Witold Jarmolowicz 
Site Admin

Pomógł: 46 razy
Dołączył: 06 Sie 2007
Posty: 8787
Wysłany: Czw Lut 20, 2014 15:21   Eutanazja dzieci

Z dr. hab. n. med. Tomaszem Dangelem z Fundacji Warszawskie Hospicjum dla Dzieci rozmawia Iwona Świerżewska
http://www.idziemy.com.pl...am-o-eutanazji/
Cytat:

Belgijski parlament przyjął wczoraj ustawę zezwalającą na eutanazję śmiertelnie chorych dzieci, jeśli wyrażą one taką wolę i zgodzą się na nią ich rodzice lub opiekunowie. Czy kilkuletnie dziecko jest w stanie zrozumieć, czym jest śmierć, i samodzielnie podjąć decyzję o eutanazji?

T.Dangel To są dwa różne pytania i nie należy ich łączyć w jedno, ponieważ fakt, że dziecko rozumie, czym jest śmierć, nie ma bezpośredniego związku z ewentualną decyzją o eutanazji. Pogląd, że dzieci nie są świadome własnej śmierci oraz że należy je chronić, nie rozmawiając z nimi na ten temat, został zakwestionowany na przełomie lat 60. i 70. ubiegłego wieku. Stwierdzono bardzo wysoki poziom lęku u dzieci ze schorzeniami zagrażającymi życiu – w porównaniu do dzieci z innymi przewlekłymi lub ostrymi chorobami oraz do dzieci zdrowych. Większość dzieci – wbrew opinii ich rodziców – zdawała sobie sprawę z zagrożenia śmiercią. Wykazano, że postawa zaprzeczenia i ochrony ze strony dorosłych nie chroni dzieci przed lękiem, a także uświadomieniem sobie rozpoznania i rokowania. Dlatego dylemat, czy należy je informować o nieuleczalnej chorobie, czy ukrywać tę informację, nie ma większego znaczenia. Obawy i problemy dzieci powinny być rozwiązywane w sposób niepowodujący ich alienacji i izolacji. Najlepiej przez zachęcanie do ujawniania swoich obaw i udzielanie uczciwych odpowiedzi na ich pytania. Uczciwa komunikacja z dziećmi jest niezbędnym warunkiem ich udziału w decyzjach dotyczących dalszego postępowania. Jeżeli dzieci samodzielnie podejmują decyzję o samobójstwie, to, wnioskując przez analogię, zapewne też – w pewnym wieku – byłyby zdolne do decyzji o eutanazji. W Polsce w 2011 roku nie odnotowano samobójstw u dzieci poniżej 10. roku życia. W grupie 10-14 lat było ich 21, a w grupie 15-19 lat – 190. Większość samobójstw (ponad 80 proc.) popełniają chłopcy.

Ale czy kilkulatek – bo w myśl belgijskiej ustawy eutanazja będzie dotyczyć każdego dziecka, bez ograniczeń wiekowych – zdaje sobie sprawę z tego, że śmierć jest nieodwracalna?

Psychologowie uważają, że świadomość nieodwracalności śmierci dzieci nabywają dopiero od 7. roku życia. Proces ten trwa mniej więcej do 11. roku życia.


Więcej w wydaniu papierowym "Idziemy" (nr 8/2014)
oraz w wydaniu elektronicznym dostępnym na stronie eGazety.pl

Artykuł w całości ukaże się po 4 marca 2014 r.

Dr Tomasz Dangel jest założycielem Warszawskiego Hospicjum dla Dzieci. Wcześniej pracował jako anestezjolog w Centrum Zdrowia Dziecka, gdzie zajmował się leczeniem bólu u dzieci. Jest inicjatorem wspierania rozwoju hospicjów dziecięcych w krajach Europy środkowej i wschodniej. W Instytucie Matki i Dziecka kierował Zakładem Opieki Paliatywnej, gdzie uzyskał habilitację w dziedzinie medycyny paliatywnej. Zainicjował powstanie pierwszego w Polsce komitetu etyki klinicznej w Instytucie „Pomnik – Centrum Zdrowia Dziecka”. Autor wielu badań i publikacji na temat leczenia bólu, opieki paliatywnej i bioetyki w pediatrii. Laureat wielu odznaczeń i medali.
 
     
gusia_29 

Wiek: 46
Dołączyła: 03 Gru 2013
Posty: 382
Wysłany: Pią Lut 21, 2014 17:07   Re: Eutanazja dzieci

Nie potrafię sobie nawet wyobrazić tego że moje dziecko tak bardzo cierpi że myśli moje zaczynają krążyć wokół jego śmierci. Choć pewnie rodzice patrząc na swoje skarby mają takie myśli, skoro nie mogą zabrać ich cierpienia to rozwiązaniem wydaje się śmierć i tak nieunikniona. To musi być tragedia dla rodziców spoglądać na dziecko i żyć ze świadomością że umierają.


Ale chciałabym poruszyć temat z innej strony a mianowicie chodzi mi o naszą bezradność wobec choroby. Nawet kiedy dziecko ma gorączkę martwimy się, a w przypadku raka, wodogłowia czy wad serca lub innych chorób i niepełnosprawności naszych pociech??? Co wtedy?? Nawet nie umiem sobie wyobrazić co czuje rodzic wiedząc że jego dziecko umiera. Jakiś czas temu czytałam książkę Dwa serca anioła Wojciecha Widłaka. Na początku widać ewidentnie jak nie radzimy sobie z choroba naszych dzieci. Kiedy dziecko zaczyna rozmowę o swojej chorobie mama płacze, ociec się wścieka. I trudno się dziwić ich synek ma chore serduszko i umiera. Ale z drugiej strony jest mały chłopiec, który chce rozmawiać o swoim serduszku. Kiedy my chorujemy czytamy szukamy pomocy a dziecko jest zdane na to co my mu powiemy i jak wytłumaczymy. Piękna historia wbrew pozorom o nadziei.
_________________
Myslovitz - Nienawiść
 
 
     
gea

Pomógł: 2 razy
Dołączył: 23 Sty 2006
Posty: 1354
Wysłany: Nie Lut 23, 2014 01:31   

Pochyliłam się nad szacowną postacią laureata i autora- doktora. Z wzmianki o rodzinie wynikło, że ma małżonkę, takoż lekarkę (nie zauważyłam oznak posiadania dzieci czy wnuków).
Zatem szacowna osoba pana doktora całkowicie mogła się poświęcić pracy zawodowej. Wieloletnie doświadczenia z pracy wśród chorych dzieci oraz wiedza z dziedziny psychologii dziecięcej (sprzed pół wieku) dały asumpt do pewnego porównania.
„Jeżeli dzieci samodzielnie podejmują decyzję o samobójstwie, to, wnioskując przez analogię, zapewne też – w pewnym wieku – byłyby zdolne do decyzji o eutanazji.”
Nie wątpię, że byłyby zdolne. Nieszczęsne dzieci, które decyzję o samobójstwie podjęły, działały pod wpływem okropnej desperacji, osamotnienia, pragnęły uciec od życia.
Dzieci chore, zapewne bardzo chciałyby żyć, więc trzeba je tylko przekonać, że o życie nie ma co walczyć. Z radością podejmą wtedy decyzję o samounicestwieniu. Zwłaszcza chłopcy.
Nie posiadając progenitury, łatwo teoretycznie i bioetycznie rozważać dobrodziejstwo eutanazji dla dzieci.
Osobiście uważam, że etyka jest jedna.
_________________
gea
 
     
Witold Jarmolowicz 
Site Admin

Pomógł: 46 razy
Dołączył: 06 Sie 2007
Posty: 8787
Wysłany: Nie Lut 23, 2014 08:14   

gea napisał/a:
Pochyliłam się nad szacowną postacią laureata i autora- doktora. Z wzmianki o rodzinie wynikło, że ma małżonkę, takoż lekarkę (nie zauważyłam oznak posiadania dzieci czy wnuków).
Doktor ma dwie dorosłe córki. Mógł bezdusznie stosować standardowe schematy medyczne, a jednak od lat poszukuje sposobów, żeby ulżyć w cierpieniu umierającym dzieciom. Nie zajmuje się poprawą kształtu ust holywoodzkich aktorek. Proszę raczej swoją aktywność kierować w stronę meritum, nie ad personam.
JW
 
     
gea

Pomógł: 2 razy
Dołączył: 23 Sty 2006
Posty: 1354
Wysłany: Pon Lut 24, 2014 00:09   

Pozostaję przy swoim zdaniu.
Gdybym nie przeszła w bolesny sposób transformacji świadomości i mentalności, zgadzałabym się z paradygmatem medycyny konwencjonalnej i podziwiałabym wysiłki lekarza pragnącego ulżyć w cierpieniu umierającym dzieciom. Wiara w XIX dogmat zarazków i teorie powstawania chorób odpadła ode mnie jak strup i nie jest możliwe abym powróciła do tych, moim zdaniem, okropnych herezji. Nie neguję zdobyczy medycyny konwencjonalnej i konieczności niektórych zabiegów ratujących życie czy paliatywnych. Ale stosowanie „chemioterapii” w połączeniu z medycznym voodoo jest dla mnie mordowaniem. Dzieci, które są ofiarami poczynań swoich rodziców.
Nie ma dnia, żebym z tego powodu nie cierpiała. Bo meritum problemu są, niestety, chemioterapeutyczne schematy medyczne.

Myślę, że nie byłoby trudne zdobyć informacje o traumatycznych przeżyciach dzieci z nowotworami.
Wiedza płynąca z odkryć w naukach biologicznych, dotyczących aspektów budowy komórek, sposobu odbierania bodźców, pozwala spojrzeć w inny sposób na funkcjonowanie człowieka. Dzieci odbierają bodźce inaczej niż dorośli. Z pewnością mają bardzo rozwiniętą empatię. Jeśli dorośli przeżywają konflikty a ich świadkiem są nic nie rozumiejące dzieci...

Jak ujął to genialny naukowiec profesor Sedlak :

"Podstawa poznawczej zdolności bioukładu, przypisywana świadomości, nie jest wyłącznie zdolnością mózgu, lecz podobnie jak metabolizm stanowi cechę rozlaną w całym układzie. Można jej przypisać elektromagnetyczny charakter, podobnie jak samej myśli. Dosyć to niedorzeczne, że najmniej wiemy o zdolności myślenia, choć gatunkowa różnica między nami a zwierzętami polega na tej właśnie umiejętności.

Znalazłam jeszcze taką wypowiedź pana doktora:
„ Lekarz zwraca uwagę, że papież Pius XII w 1957 r.* w przemówieniu do lekarzy stwierdził, że u osób umierających, znajdujących się w stanie wegetatywnym, lekarz nie ma obowiązku stosowania respiratora, a** później Jan Paweł II podkreślał, że człowieka w stanie wegetatywnym należy żywić, niezależnie od tego, ile ten stan śpiączki będzie trwał – dni czy lata.
- To jest punkt kontrowersji między etyką katolicką a etyką lekarską, zwłaszcza w krajach anglosaskich.”
moje uwagi-* jak się ma wiedza papieża z 1957 roku do dzisiejszej wiedzy medycznej, ** nie „a” lecz „jednak” powinno być , bo to jest ZMIANA STANOWISKA Jana Pawła II w stosunku do Piusa XII.

Pozostaję w nikłej nadziei, że pan Tomasz Dangel nie podziela stanowiska lekarzy z krajów anglosaskich, przynajmniej jeśli chodzi o dzieci.
Czyżby bowiem klinika "Budzik" prowadziła bezsensowne i szkodliwe działania?


Codziennie rutynowo działam opiekuńczo wobec mojej niepełnosprawnej teściowej. Nie wyobrażam sobie, abym mogła ją oddać do zakładu opieki. Skazałabym ją na śmierć. Każde karmienie zajmuje ok. godzinę. Decyzji o eutanazji zupełnie sobie nie wyobrażam. W stosunku do dzieci takie prawo uważam za zwyrodnienie, zdziczenie i wymysł rodem z Inferna.

Jestem przekonana, że dobrodziejstwo eutanazji będzie także udziałem niejednego pomysłodawcy i decydenta, który głosował za tą niosącą odrazę i zgrozę, ustawą.
_________________
gea
 
     
Witold Jarmolowicz 
Site Admin

Pomógł: 46 razy
Dołączył: 06 Sie 2007
Posty: 8787
Wysłany: Pon Lut 24, 2014 09:10   

Na siłę walczy Pani z poglądami, których dr Dangel nigdy nie wypowiadał. Wyrywanie zdań z kontekstu nie prowadzi do konstruktywnych wniosków.
Mało kto zdaje sobie sprawę z różnicy pomiędzy eutanazją a zaprzestaniem terapii uporczywej. Co gorsza, żeby skutecznie zamotać w łepetynach i pozbawić masy kręgosłupa moralnego, wszystko wrzuca się do jednego worka. Kościół katolicki potępia eutanazję, natomiast dopuszcza zaprzestanie terapii uporczywej, która na siłę podtrzymuje funkcje życiowe, przedłużając niepotrzebnie cierpienia umierającego chorego. Przykładem takiej terapii uporczywej, której sam chory chciał uniknąć, były ostatnie chwile Jana Pawła II.
Cytat:
Gdybym nie przeszła w bolesny sposób transformacji świadomości i mentalności, zgadzałabym się z paradygmatem medycyny konwencjonalnej i podziwiałabym wysiłki lekarza pragnącego ulżyć w cierpieniu umierającym dzieciom.
Mgła zasnuwa Pani oczy i zaburza zdolności logicznego myślenia. Co to ma wspólnego z hospicjum? Swoje żale proszę kierować do tych, którzy doprowadzają dzieci do stanu terminalnego. Te dzieci są, żyją i coś trzeba z nimi robić, żeby dokonały żywota godnie, jak istoty ludzkie. W czasach saskich matki topiły dzieci upośledzone w Wiśle. Czy chcemy, czy nie, dzieci ciężko upośledzone rodzą się również dziś, bez udziału czyichkolwiek destrukcyjnych działań.
JW
 
     
Witold Jarmolowicz 
Site Admin

Pomógł: 46 razy
Dołączył: 06 Sie 2007
Posty: 8787
Wysłany: Pon Lut 24, 2014 09:21   

W psychiatrii to się nazywa generalizacja. Jest ułomnym neurotycznym mechanizmem obronnym, polegającym na rozciąganiu emocji i postrzegania na wszystko, co się wiąże z jakimś traumatycznym zdarzeniem. Klasycznym przykładem jest paniczny strach dziecka ugryzionego kiedyś przez psa, które później boi się każdego psa i nie potrafi odróżnić psów agresywnych od przyjacielskich.
JW
 
     
gea

Pomógł: 2 razy
Dołączył: 23 Sty 2006
Posty: 1354
Wysłany: Pon Lut 24, 2014 11:52   

Witold Jarmolowicz napisał/a:
Kościół katolicki potępia eutanazję, natomiast dopuszcza zaprzestanie terapii uporczywej, która na siłę podtrzymuje funkcje życiowe, przedłużając niepotrzebnie cierpienia umierającego chorego.

Dokładnie tak samo myślę. Ale tu nie chodzi o zaprzestanie uporczywej terapii osoby dorosłej, której biologiczny zegar zwalnia i w końcu stanie.
Być może starcza mgła zasłania mi oczy i zaburza zdolność logicznego myślenia. Reaguję przesadnie i alergicznie na sam dźwięk słowa eutanazja. Wśród najbliższych znajomych mam w tej chwili kilka osób znajomych leczonych z chorób nowotworowych. Wiem dlaczego zachorowały- klasyczne przypadki opisywane w nowym paradygmacie. Nie jest możliwe abym mogła im pomóc. Ta sytuacja ma wpływ na moje nadimpulsywne reakcje.

Z powodu przeczulicy na frazę „ eutanazja” zastanawiam się, czy starania medycyny polskiej idą w tym samym kierunku co lekarzy " zachodnich". Której kwintesencją jest ustawa o eutanazji dzieci w Belgii. Bo być może z powodu mgły na oczach niepotrzebnie przesadnie interpretuję dyskusję o eutanazji.
Podziwiam wszystkie osoby, które z powołania pracują z umierającymi. Nie potrafię sobie wyobrazić sytuacji w której jest się, być może codziennie, świadkiem śmierci dziecka. A to jest udziałem pana doktora Tomasza Dangela. I jestem przekonana, że stara się on z ludzkich pobudek zrobić coś, ponieważ : „Te dzieci są, żyją i coś trzeba z nimi robić, żeby dokonały żywota godnie, jak istoty ludzkie.”
Tylko czy to coś ma być pytaniem skierowanym do dziecka.
Pytaniem w rodzaju : „ Kochany Adasiu, widzę, że tak cię wszystko boli i wszyscy płaczemy, bo twoja choroba jest nieuleczalna. Czy chciałbyś zasnąć i obudzić się w niebie, gdzie cię nic nie będzie bolało?”
Przecież takie zdanie nie jest nawet kłamstwem, jest prawdą.
Jeśli tak, uważam że jest to niemoralna propozycja.

Być może ostatecznie, Pan podziela mój pogląd. Być może nie. I zostanę znów sama ze swoimi przekonaniami, niczym zaślepiona Kasandra.
_________________
gea
 
     
Wyświetl posty z ostatnich:   
Odpowiedz do tematu
Nie możesz pisać nowych tematów
Nie możesz odpowiadać w tematach
Nie możesz zmieniać swoich postów
Nie możesz usuwać swoich postów
Nie możesz głosować w ankietach
Dodaj temat do Ulubionych
Wersja do druku

Skocz do:  

Akademia Zdrowia Dan-Wit informuje, że na swoich stronach internetowych stosuje pliki cookies - ciasteczka. Używamy cookies w celu umożliwienia funkcjonowania niektórych elementów naszych stron internetowych, zbierania danych statystycznych i emitowania reklam. Pliki te mogą być także umieszczane na Waszych urządzeniach przez współpracujące z nami firmy zewnętrzne. Korzystając ze strony wyrażasz zgodę na używanie cookie, zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Dowiedz się więcej o celu stosowania cookies oraz zmianie ustawień ciasteczek w przeglądarce.

Powered by phpBB modified by Przemo © 2003 phpBB Group
Template modified by Mich@ł

Copyright © 2007-2024 Akademia Zdrowia Dan-Wit | All Rights Reserved