Strona główna Fakty żywieniowe Jak się żywić? Przepisy Historia diety Forum  

  Forum dyskusyjne serwisu www.DobraDieta.pl  FAQ    Szukaj    Użytkownicy    Czat      Statystyki  
  · Zaloguj Rejestracja · Profil · Zaloguj się, by sprawdzić wiadomości · Grupy  

Poprzedni temat «» Następny temat
Zakwaszanie i odkwaszanie
Autor Wiadomość
Kangur

Pomógł: 34 razy
Wiek: 82
Dołączył: 27 Sty 2005
Posty: 3119
Skąd: Australia
Wysłany: Śro Lip 31, 2019 19:42   

W starym wydaniu książki autorstwa Kosickiego w języku rosyjskim była poniższa informacja, której tłumaczenie wkleiłem na forum dla cukrzyków
Cytat:
Przenikający dwutlenek węgla do krwi obniża pH krwi w tkankach. Jednak bufory obecne we krwi zapobiegają gwałtownemu wzrostowi stężenia jonów wodorowych. W normalnych warunkach pH krwi tętniczej wynosi około 7,4, ale gdy do naczyń włosowatych wprowadzany jest dwutlenek węgla, pH spada do 7,3 → 5. Odwrotność występuje, gdy dwutlenek węgla jest uwalniany z krwi w płucach. Podczas wysiłku fizycznego lub innych stanów o wysokiej aktywności metabolicznej, a także wyjątkowo powolnego przepływu krwi przez tkankę, obniżenie pH krwi przy wyjściu z tkanek może wynosić 0,5 (lub więcej).

Nie podobała im się ta informacja i stwierdzili że to jest bzdura.

Próbowałem bezskutecznie wkleić oryginalny tekst:
Cytat:
Изменение кислотности крови в процессе транспорта двуокиси углерода
Углекислота, образующаяся при проникновении двуокиси углерода в кровь, в тканях уменьшает рН крови. Однако буферы, присутствующие в крови, предотвращают резкое повышение концентрации водородных ионов. В обычных условиях рН артериальной крови составляет примерно 7,4, но по мере поступления в нее двуокиси углерода в тканевых капиллярах рН снижается до 7,3 → 5. Обратное происходит в том случае, если двуокись углерода высвобождается из крови в легких. При физической нагрузке или других состояниях с высокой метаболической активностью, а также при крайне медленном кровотоке через ткани снижение рН крови при ее выходе из тканей может составить 0,5 (или более).

W czasie wklejania ten oryginalny tekst znikł z mojego komputera i computer został zablokowany. Musiałem wyczyścić HD w kompie aby doprowadzić go do używalności.

W nowym wydaniu tej książki usunięto informacje 7,3 → 5 i podwyższono pH krwi do 7.35
Cytat:
Изменение кислотности крови в процессе транспорта двуокиси углерода
Углекислота, образующаяся при проникновении двуокиси углерода в кровь, в тканях уменьшает рН крови. Однако буферы, присутствующие в крови, предотвращают резкое повышение концентрации водородных ионов. В обычных условиях рН артериальной крови составляет примерно 7,4, но по мере поступления в нее двуокиси углерода в тканевых капиллярах рН снижается до 7,35. Обратное происходит в том случае, если двуокись углерода высвобождается из крови в легких. При физической нагрузке или других состояниях с высокой метаболической активностью, а также при крайне медленном кровотоке через ткани снижение рН крови при ее выходе из тканей может составить 0,5 (или более).


Dr Czerniak twierdzi, ze nowe wydanie biochemii Harpera zostało wykastrowane i należy używać stare wydanie.
_________________
Odkwaszać czy zakwaszać?
http://biblia.deon.pl/rozdzial.php?id=1159
14 W czasie posiłku powiedział do niej Booz: «Podejdź tu i jedz chleb, maczając swój kawałek w kwaśnej polewce».
 
     
Grzegorz-Rec 

Dołączył: 09 Paź 2018
Posty: 812
Skąd: Puszczykowo
Ostrzeżeń:
 4/2/3
Wysłany: Pią Sie 02, 2019 10:18   

Kangur napisał/a:
W starym wydaniu książki autorstwa Kosickiego w języku rosyjskim była poniższa informacja, której tłumaczenie wkleiłem na forum dla cukrzyków
Cytat:
Przenikający dwutlenek węgla do krwi obniża pH krwi w tkankach. Jednak bufory obecne we krwi zapobiegają gwałtownemu wzrostowi stężenia jonów wodorowych. W normalnych warunkach pH krwi tętniczej wynosi około 7,4, ale gdy do naczyń włosowatych wprowadzany jest dwutlenek węgla, pH spada do 7,3 → 5. Odwrotność występuje, gdy dwutlenek węgla jest uwalniany z krwi w płucach. Podczas wysiłku fizycznego lub innych stanów o wysokiej aktywności metabolicznej, a także wyjątkowo powolnego przepływu krwi przez tkankę, obniżenie pH krwi przy wyjściu z tkanek może wynosić 0,5 (lub więcej).

Nie podobała im się ta informacja i stwierdzili że to jest bzdura.

Dr Czerniak twierdzi, ze nowe wydanie biochemii Harpera zostało wykastrowane i należy używać stare wydanie.

Czerniak to taki biochemik jak i Zięba.

Okresowy spadek pH krwi po wysiłku spowodowany jest wzrostem stężenia kwasu mlekowego powstającego w mięśniach podczas beztlenowej glikolizy.
Jest to jednak stan krótkotrwały, bo bufory krwi szybko przywracają właściwe pH.

Nieznaczne, długotrwałe obniżenie pH krwi powoduje ketoza. Dopóki ketonemia jest wysoka utrzymuje się ten nieznaczny spadek pH. Po wyjściu z ketozy pH wraca do tzw właściwego.

Uczepiłeś się pH krwi chcąc udowodnić, że niższe pH krwi ma wpływ na zwiększenie insulinowrażliwości.
Otoz nie ma. Roztwór wstrzykiwanej insuliny ma takie samo pH jak krew.
Kwas solny i wodorotlenek sodu stosuje się właśnie po to aby dostosować pH roztworu do pH krwi.
Wodorotlenek sodu to silna zasada a kwas solny to silny kwas, jak sama nazwa wskazuje. Dodając jednego i drugiego reguluje się pH roztworu.
Nie wstrzykuje się kwasu w żyłę, a kwas solny nie zwiększa w magiczny sposób wrażliwości na insulinę.
_________________
Nullius in verba
 
     
Kangur

Pomógł: 34 razy
Wiek: 82
Dołączył: 27 Sty 2005
Posty: 3119
Skąd: Australia
Wysłany: Nie Sie 04, 2019 08:16   

Grzegorz-Rec napisał/a:

Czerniak to taki biochemik jak i Zięba.

Nie trzeba być biochemikiem aby umieć wyleczyć nieuleczlne choroby.
Grzegorz-Rec napisał/a:

Okresowy spadek pH krwi po wysiłku spowodowany jest wzrostem stężenia kwasu mlekowego powstającego w mięśniach podczas beztlenowej glikolizy.
Jest to jednak stan krótkotrwały, bo bufory krwi szybko przywracają właściwe pH.
Nieznaczne, długotrwałe obniżenie pH krwi powoduje ketoza. Dopóki ketonemia jest wysoka utrzymuje się ten nieznaczny spadek pH. Po wyjściu z ketozy pH wraca do tzw właściwego.

Zapoznaj się Grzesiu z efektem Bohra i może wówczas potrafisz sobie uzmysłowić dlaczego lekarze zalecają wysiłek fizyczny.
Grzegorz-Rec napisał/a:

Uczepiłeś się pH krwi chcąc udowodnić, że niższe pH krwi ma wpływ na zwiększenie insulinowrażliwości.
Otoz nie ma. Roztwór wstrzykiwanej insuliny ma takie samo pH jak krew.
Kwas solny i wodorotlenek sodu stosuje się właśnie po to aby dostosować pH roztworu do pH krwi.
Wodorotlenek sodu to silna zasada a kwas solny to silny kwas, jak sama nazwa wskazuje. Dodając jednego i drugiego reguluje się pH roztworu.
Nie wstrzykuje się kwasu w żyłę, a kwas solny nie zwiększa w magiczny sposób wrażliwości na insulinę.

Znowu Cię Grzesiu spróbuję oświecić.
Cytat:
Pain resulting from injections has a potential influence on the acceptance and thus on the success of insulin treatment. Systematic investigation in humans has suggested that individuals perceive more pain during SC injection of acidic solutions than neutral solutions. Insulin glargine is a long-acting (up to 24-hour duration of effect), parenteral blood glucose-lowering agent. Unlike other insulins, it is injected as an acidic solution (pH 4).

Zródło:
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17296465
_________________
Odkwaszać czy zakwaszać?
http://biblia.deon.pl/rozdzial.php?id=1159
14 W czasie posiłku powiedział do niej Booz: «Podejdź tu i jedz chleb, maczając swój kawałek w kwaśnej polewce».
 
     
Witold Jarmolowicz 
Site Admin

Pomógł: 46 razy
Dołączył: 06 Sie 2007
Posty: 8787
Wysłany: Nie Sie 04, 2019 09:32   

Grzegorz-Rec napisał/a:
Roztwór wstrzykiwanej insuliny ma takie samo pH jak krew.
Kwas solny i wodorotlenek sodu stosuje się właśnie po to aby dostosować pH roztworu do pH krwi.
Wodorotlenek sodu to silna zasada a kwas solny to silny kwas, jak sama nazwa wskazuje. Dodając jednego i drugiego reguluje się pH roztworu.
Jestem trochę zażenowany, że muszę tłumaczyć elementarne sprawy.
Roztwory buforowe, tzn. takie, które utrzymują stałe pH roztworu niezależnie od ilości dodanych do nich kwasów lub zasad tworzy się z mieszaniny słabego kwasu i soli tego kwasu z mocną zasadą albo mieszaniny słabej zasady i soli tej zasady z mocnym kwasem.
Oczywiście tylko w granicach pojemności buforowej, bo oczywistym jest, że szklanka bufora nie utrzyma pH po dodaniu szklanki kwasu solnego.

Nie da się stworzyć roztworu buforowego z mieszaniny mocnego kwasu solnego i mocnej zasady sodowej, bo wówczas powstaje sól kuchenna nie mająca żadnych właściwości buforowych tak samo, jak woda destylowana.
JW
 
     
Grzegorz-Rec 

Dołączył: 09 Paź 2018
Posty: 812
Skąd: Puszczykowo
Ostrzeżeń:
 4/2/3
Wysłany: Nie Sie 04, 2019 14:22   

Kangur napisał/a:
Znowu Cię Grzesiu spróbuję oświecić.
Cytat:
Pain resulting from injections has a potential influence on the acceptance and thus on the success of insulin treatment. Systematic investigation in humans has suggested that individuals perceive more pain during SC injection of acidic solutions than neutral solutions. Insulin glargine is a long-acting (up to 24-hour duration of effect), parenteral blood glucose-lowering agent. Unlike other insulins, it is injected as an acidic solution (pH 4).

Zródło:
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17296465

Dzięki za oświecenie. Mój błąd. Byłem przekonany, że pH wstrzykiwanej insuliny ma odczyn obojętny, a to co czytałem kiedyś, to pH inkubacji.

Ale... twoja teoria i tak jest do bani, bo taka ilość roztworu, nawet jeśli ma pH 4, zostaje zobojętniona przez układy buforowe krwi.

Ale... nawet gdyby nie została natychmiast zbuforowana, to i tak niskie pH roztworu wstrzykiwanej insuliny nie przyczynia się do zwiększenia insulinowrażliwości, bo w 99 na 100 przypadków ilość jednostek wstrzykiwanej insuliny trzeba z czasem zwiększać a nie zmniejszać.

Tak więc düpa blada. Nie wyleczysz cukrzycy zakwaszając organizm.
_________________
Nullius in verba
 
     
Grzegorz-Rec 

Dołączył: 09 Paź 2018
Posty: 812
Skąd: Puszczykowo
Ostrzeżeń:
 4/2/3
Wysłany: Nie Sie 04, 2019 14:31   

Witold Jarmolowicz napisał/a:
Grzegorz-Rec napisał/a:
Roztwór wstrzykiwanej insuliny ma takie samo pH jak krew.
Kwas solny i wodorotlenek sodu stosuje się właśnie po to aby dostosować pH roztworu do pH krwi.
Wodorotlenek sodu to silna zasada a kwas solny to silny kwas, jak sama nazwa wskazuje. Dodając jednego i drugiego reguluje się pH roztworu.
Jestem trochę zażenowany, że muszę tłumaczyć elementarne sprawy.
Roztwory buforowe, tzn. takie, które utrzymują stałe pH roztworu niezależnie od ilości dodanych do nich kwasów lub zasad tworzy się z mieszaniny słabego kwasu i soli tego kwasu z mocną zasadą albo mieszaniny słabej zasady i soli tej zasady z mocnym kwasem.
Oczywiście tylko w granicach pojemności buforowej, bo oczywistym jest, że szklanka bufora nie utrzyma pH po dodaniu szklanki kwasu solnego.

Nie da się stworzyć roztworu buforowego z mieszaniny mocnego kwasu solnego i mocnej zasady sodowej, bo wówczas powstaje sól kuchenna nie mająca żadnych właściwości buforowych tak samo, jak woda destylowana.
JW


Bo to nie o szklanki chodzi, a o mililitry.
Sól kuchenna w roztworze wodnym to sól fizjologiczna. To krew ma zbuforować te kilka ml roztworu a nie na odwrót.
Ino co w tym wszystkim jest żenującego?

A skład chemiczny roztworu do injekcji insuliny to nie mój wymysł. Jest do wglądu dla każdego.
_________________
Nullius in verba
 
     
Kangur

Pomógł: 34 razy
Wiek: 82
Dołączył: 27 Sty 2005
Posty: 3119
Skąd: Australia
Wysłany: Pon Sie 05, 2019 19:39   

Grzegorz-Rec napisał/a:

Ale... twoja teoria i tak jest do bani, bo taka ilość roztworu, nawet jeśli ma pH 4, zostaje zobojętniona przez układy buforowe krwi.

Ale... nawet gdyby nie została natychmiast zbuforowana, to i tak niskie pH roztworu wstrzykiwanej insuliny nie przyczynia się do zwiększenia insulinowrażliwości, bo w 99 na 100 przypadków ilość jednostek wstrzykiwanej insuliny trzeba z czasem zwiększać a nie zmniejszać.

Tak więc düpa blada.


O kant düpy można potłuc twoje tłumaczenie.
Wymyśliłeś pojęcie insulinowrażliwości komórki. Receptory insuliny mają ujemny ładunek.


Cytat:
The outermost electrically negative zone is composed of negatively charged sialic acid molecules that cap the tips of glycoproteins and glycolipids that extend outward from the cell membrane like tree branches. The outermost negative zone is separated from the positive cell membrane surface by a distance of about 20 micrometers. According to Charman, “It is this outermost calyx zone of steady negativity that makes each cell act as a negatively charged body; every cell creates a negatively charged field around itself that influences any other charged body close to it (Charman, 1996).”


Z Wikipidii:
Cytat:
The isoelectric point (pI, pH(I), IEP), is the pH at which a particular molecule carries no net electrical charge. The standard nomenclature to represent the isoelectric point is pH(I), although pI is also commonly seen. The net charge on the molecule is affected by pH of its surrounding environment and can become more positively or negatively charged due to the gain or loss, respectively, of protons (H+).
Surfaces naturally charge to form a double layer. In the common case when the surface charge-determining ions are H+/OH-, the net surface charge is affected by the pH of the liquid in which the solid is submerged.
The pI value can affect the solubility of a molecule at a given pH. Such molecules have minimum solubility in water or salt solutions at the pH that corresponds to their pI and often precipitate out of solution. Biological amphoteric molecules such as proteins contain both acidic and basic functional groups. Amino acids that make up proteins may be positive, negative, neutral, or polar in nature, and together give a protein its overall charge. At a pH below their pI, proteins carry a net positive charge; above their pI they carry a net negative charge.

Insulina jest białkiem o pI = 5.4.
Abstract
Cytat:
We studied the binding of mutant insulins to both the normal human insulin receptor and an insulin receptor in which the sequence 240-250 of the receptor alpha subunit was mutated to provide an additional net positive charge. One mutant insulin (AspB10), which has an additional negative charge, bound to both types of receptors with a higher affinity than native insulin. Moreover, this mutant insulin was more effective in activating the tyrosine kinase activity of both types of receptors. This study suggests, therefore, that charge interactions between insulin and its receptor may play a role in insulin receptor binding and action.
zrodlo:

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/1329746
W powyższym badaniu zmieniono ładunek jednego (występuja zawsze parami) receptoru z ujemnego na doatni i odkryli Ameryke;
ładuki przeciwstawne się przyciągają.


Przyczyną cukrzyc jest zgodność ładunków elektrycznych receptorów insulinowych i insuliny. Receptory insulinowe rozmieszczone w błonie komórkowej zawsze mają ujemny ładunek elektryczny, a insulina jako białko może mieć:
a) ładunek obojętny (punkt izoelektryczny pI)
b) ładunek ujemny w środowisku o pH > pI
c) ładunek dodatni w środowisku o pH < pI
Insulina jest białkiem (51 aminokwasów) i jak każde białko posiada punkt izoelektryczny (czystej insuliny pI=5,4). W zastrzyku (pH4< pI5,4).
Insulina będzie przyciągana przez ujemnie naładowane receptory insuliny tylko wówczas jak molekuły insuliny. beda miały ładunek dodatni (punkt C). Jeśli insulina ma ładunek ujemny, to wówczas występuje tzw paradoks insulinowy. Insulina nie jest przyswajalna i organizm niszczy komórki wytwarzające insulinę.
Zapobiec temu zjawisku można w dwojaki sposób:
1) obniżyć pH krwi (zakwasić krew)
2) zwiększyć pI insuliny
Ad1.
Krew arterialna ma pH w granicach 7,35-7,41. W miarę oddziaływania na nią dwutlenku węgla w tkankach, pH krwi zmniejsza się do 7,3 →5, a przy wyjściu z tkanek pH krwi może nawet być 0,5. Przy takiej pracy organizmu powyższy punk C jest spełniony i insulina jest przyciągana przez receptory insulinowe.
Zaburzenia w prawidłowym pH krwi powoduje nadmiar wapnia, który odkwasza krew.
Ad2.
Producenci zastrzyków insulinowych poprzez rozpuszczenie insuliny w kwasie solnym i dodanie jonów cynku przesuwają punk izoelektryczny w kierunku zasadowym (powiększając pH insuliny).
Te same komórki nazywane przez medyków insulinoopornymi (mit insulinooporności) akceptują endogenna insulinę podawaną w zastrzykach.
Grzegorz-Rec napisał/a:

Nie wyleczysz cukrzycy zakwaszając organizm.

Czy możesz zdefiniować pojęcie "zakwaszenie organizmu"?
_________________
Odkwaszać czy zakwaszać?
http://biblia.deon.pl/rozdzial.php?id=1159
14 W czasie posiłku powiedział do niej Booz: «Podejdź tu i jedz chleb, maczając swój kawałek w kwaśnej polewce».
 
     
Grzegorz-Rec 

Dołączył: 09 Paź 2018
Posty: 812
Skąd: Puszczykowo
Ostrzeżeń:
 4/2/3
Wysłany: Wto Sie 06, 2019 14:58   

Kangur napisał/a:
Grzegorz-Rec napisał/a:

Ale... twoja teoria i tak jest do bani, bo taka ilość roztworu, nawet jeśli ma pH 4, zostaje zobojętniona przez układy buforowe krwi.

Ale... nawet gdyby nie została natychmiast zbuforowana, to i tak niskie pH roztworu wstrzykiwanej insuliny nie przyczynia się do zwiększenia insulinowrażliwości, bo w 99 na 100 przypadków ilość jednostek wstrzykiwanej insuliny trzeba z czasem zwiększać a nie zmniejszać.

Tak więc düpa blada.


O kant düpy można potłuc twoje tłumaczenie.
Wymyśliłeś pojęcie insulinowrażliwości komórki. Receptory insuliny mają ujemny ładunek.


Cytat:
The outermost electrically negative zone is composed of negatively charged sialic acid molecules that cap the tips of glycoproteins and glycolipids that extend outward from the cell membrane like tree branches. The outermost negative zone is separated from the positive cell membrane surface by a distance of about 20 micrometers. According to Charman, “It is this outermost calyx zone of steady negativity that makes each cell act as a negatively charged body; every cell creates a negatively charged field around itself that influences any other charged body close to it (Charman, 1996).”


Z Wikipidii:
Cytat:
The isoelectric point (pI, pH(I), IEP), is the pH at which a particular molecule carries no net electrical charge. The standard nomenclature to represent the isoelectric point is pH(I), although pI is also commonly seen. The net charge on the molecule is affected by pH of its surrounding environment and can become more positively or negatively charged due to the gain or loss, respectively, of protons (H+).
Surfaces naturally charge to form a double layer. In the common case when the surface charge-determining ions are H+/OH-, the net surface charge is affected by the pH of the liquid in which the solid is submerged.
The pI value can affect the solubility of a molecule at a given pH. Such molecules have minimum solubility in water or salt solutions at the pH that corresponds to their pI and often precipitate out of solution. Biological amphoteric molecules such as proteins contain both acidic and basic functional groups. Amino acids that make up proteins may be positive, negative, neutral, or polar in nature, and together give a protein its overall charge. At a pH below their pI, proteins carry a net positive charge; above their pI they carry a net negative charge.

Insulina jest białkiem o pI = 5.4.
Abstract
Cytat:
We studied the binding of mutant insulins to both the normal human insulin receptor and an insulin receptor in which the sequence 240-250 of the receptor alpha subunit was mutated to provide an additional net positive charge. One mutant insulin (AspB10), which has an additional negative charge, bound to both types of receptors with a higher affinity than native insulin. Moreover, this mutant insulin was more effective in activating the tyrosine kinase activity of both types of receptors. This study suggests, therefore, that charge interactions between insulin and its receptor may play a role in insulin receptor binding and action.
zrodlo:

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/1329746
W powyższym badaniu zmieniono ładunek jednego (występuja zawsze parami) receptoru z ujemnego na doatni i odkryli Ameryke;
ładuki przeciwstawne się przyciągają.


Przyczyną cukrzyc jest zgodność ładunków elektrycznych receptorów insulinowych i insuliny. Receptory insulinowe rozmieszczone w błonie komórkowej zawsze mają ujemny ładunek elektryczny, a insulina jako białko może mieć:
a) ładunek obojętny (punkt izoelektryczny pI)
b) ładunek ujemny w środowisku o pH > pI
c) ładunek dodatni w środowisku o pH < pI
Insulina jest białkiem (51 aminokwasów) i jak każde białko posiada punkt izoelektryczny (czystej insuliny pI=5,4). W zastrzyku (pH4< pI5,4).
Insulina będzie przyciągana przez ujemnie naładowane receptory insuliny tylko wówczas jak molekuły insuliny. beda miały ładunek dodatni (punkt C). Jeśli insulina ma ładunek ujemny, to wówczas występuje tzw paradoks insulinowy. Insulina nie jest przyswajalna i organizm niszczy komórki wytwarzające insulinę.
Zapobiec temu zjawisku można w dwojaki sposób:
1) obniżyć pH krwi (zakwasić krew)
2) zwiększyć pI insuliny
Ad1.
Krew arterialna ma pH w granicach 7,35-7,41. W miarę oddziaływania na nią dwutlenku węgla w tkankach, pH krwi zmniejsza się do 7,3 →5, a przy wyjściu z tkanek pH krwi może nawet być 0,5. Przy takiej pracy organizmu powyższy punk C jest spełniony i insulina jest przyciągana przez receptory insulinowe.
Zaburzenia w prawidłowym pH krwi powoduje nadmiar wapnia, który odkwasza krew.
Ad2.
Producenci zastrzyków insulinowych poprzez rozpuszczenie insuliny w kwasie solnym i dodanie jonów cynku przesuwają punk izoelektryczny w kierunku zasadowym (powiększając pH insuliny).
Te same komórki nazywane przez medyków insulinoopornymi (mit insulinooporności) akceptują endogenna insulinę podawaną w zastrzykach.
Grzegorz-Rec napisał/a:

Nie wyleczysz cukrzycy zakwaszając organizm.

Czy możesz zdefiniować pojęcie "zakwaszenie organizmu"?

A czytasz to co cytujesz?
Insulina w środowisku o pH wyższym ma ładunek dodatni. To chyba dobrze, c'nie? Bo ma zdolność łączenia się z receptorem o ładunku ujemnym.

Kręcisz i kluczysz. Nie chcesz odpowiedzieć na to proste pytanie - dlaczego z czasem trzeba zwiększać ilość insuliny egzogennej?
_________________
Nullius in verba
 
     
Grzegorz-Rec 

Dołączył: 09 Paź 2018
Posty: 812
Skąd: Puszczykowo
Ostrzeżeń:
 4/2/3
Wysłany: Wto Sie 06, 2019 16:48   

Kangur napisał/a:
obniżyć pH krwi (zakwasić krew)

https://www.ncbi.nlm.nih....les/PMC4317304/
Cytat:
CONCLUSION
Interstitial fluids have little pH buffering capacity. Therefore, over production of acid metabolites lower pH of interstitial fluids even when the intracellular and “arterial” blood pH remains normal (Figures ​(Figures11 and ​and2).2). The lowered pH of interstitial fluids causes insulin resistance via reduced binding affinity of insulin to its receptor (Figures ​(Figures11 and ​and3).3). Acidic environments due to dysfunction of mitochondria occurring in type 2 diabetes mellitus lead to insulin resistance. Further, the acidic environment occurring in the brain would be related to diminution of neuronal function and onset of Alzheimer’s disease
_________________
Nullius in verba
 
     
Kangur

Pomógł: 34 razy
Wiek: 82
Dołączył: 27 Sty 2005
Posty: 3119
Skąd: Australia
Wysłany: Czw Sie 08, 2019 00:20   

Grzegorz-Rec napisał/a:

Insulina w środowisku o pH wyższym ma ładunek dodatni. To chyba dobrze, c'nie? Bo ma zdolność łączenia się z receptorem o ładunku ujemnym.

Dalej nie kapujesz, ze insulina to białko i jako białko zachowuje się jak opisałem powyżej.
Grzegorz-Rec napisał/a:

Kręcisz i kluczysz. Nie chcesz odpowiedzieć na to proste pytanie - dlaczego z czasem trzeba zwiększać ilość insuliny egzogennej?

Nie wiem, bo to mnie nie interesuje. Jak ciebie interesuje to poszukaj. Kto szuka ten znajdzie.
Grzegorz-Rec napisał/a:

CONCLUSION
Interstitial fluids have little pH buffering capacity. Therefore, over production of acid metabolites lower pH of interstitial fluids even when the intracellular and “arterial” blood pH remains normal (Figures  (Figures11 and  and2).2). The lowered pH of interstitial fluids causes insulin resistance via reduced binding affinity of insulin to its receptor (Figures  (Figures11 and  and3).3). Acidic environments due to dysfunction of mitochondria occurring in type 2 diabetes mellitus lead to insulin resistance. Further, the acidic environment occurring in the brain would be related to diminution of neuronal function and onset of Alzheimer’s disease

Grzegorz-Rec napisał/a:

A czytasz to co cytujesz?

A ty czytasz i rozumiesz to co cytujesz?
To badanie nie ma nic wspólnego z cukrzycą. Transporterem insuliny jest krew a nie płyny śródmiąższowe. Umieszczone w płynach śródmiąższowych receptory insuliny i insulina zmieniają swoje oryginalne właściwości. Takich badań w środowisku, wydumanym przez badacza dla kasy, nie można traktować poważnie w przypadku tematu cukrzycy.
_________________
Odkwaszać czy zakwaszać?
http://biblia.deon.pl/rozdzial.php?id=1159
14 W czasie posiłku powiedział do niej Booz: «Podejdź tu i jedz chleb, maczając swój kawałek w kwaśnej polewce».
 
     
Grzegorz-Rec 

Dołączył: 09 Paź 2018
Posty: 812
Skąd: Puszczykowo
Ostrzeżeń:
 4/2/3
Wysłany: Śro Sie 14, 2019 11:16   

Kangur napisał/a:
Grzegorz-Rec napisał/a:

Insulina w środowisku o pH wyższym ma ładunek dodatni. To chyba dobrze, c'nie? Bo ma zdolność łączenia się z receptorem o ładunku ujemnym.

Dalej nie kapujesz, ze insulina to białko i jako białko zachowuje się jak opisałem powyżej.
Grzegorz-Rec napisał/a:

Kręcisz i kluczysz. Nie chcesz odpowiedzieć na to proste pytanie - dlaczego z czasem trzeba zwiększać ilość insuliny egzogennej?

Nie wiem, bo to mnie nie interesuje. Jak ciebie interesuje to poszukaj. Kto szuka ten znajdzie.

Nie interesuje Cię, bo tego nie rozumiesz. Rozumujesz dokładnie tak jak lekarze i farmaceuci, czyli - jeśli występuje insulinooporność to wincyj insuliny, a jak nie skutkuje to wincyj zmodyfikowanej insuliny. Masz na tyle duży potencjał intelektualny, żeby się chociaż nad tym zastanowić. Pisał o tym pośrednio śp Kwaśniewski. Zastanów się nad tym dlaczego organizm broni się przed tym żeby insulina przyłączała się do receptorów. Broni się zmieniając ładunek na taki sam jaki mają receptory. Broni się bo komórki nie chcą tego nadmiaru glukozy. Bronią się przed glukotoksycznością, a że organizm nie może ograniczyć wydzielania insuliny, bo jest to reakcja nadrzędna na spożycie cukrowców, to może się bronić tylko w taki sposób, czyli zwiększa insulinooporność chroniąc komórki przed nadmiarem cukru,który następnie wydala z moczem. Próg nerkowy jest inny dla każdego. Tak samo nadmiar węglowodanów jest pojęciem względnym, bo dla jednego nadmiarem będzie 200 gramów ww na dobę, a dla innego 350. U jednych spożycie na poziomie 250 gramów na dobę wywoła insulinooporność, a u innego 400. To cukrzyca typu 2.
A co z cukrzycą typu 1? Ano ponoć to gienetyczne. Pewnie w niektórych przypadkach tak, tyle, że w części przypadków, jest to inna forma obrony przed nadmiarem spożywanych cukrowców. Układ odpornościowy celowo niszczy komórki beta trzustki, żeby człowiek spożywający zbyt dużo cukru poczuł się źle i nie jadł tak dużo węglowodanów, bo komórki tego nadmiaru cukru nie chcą. Logiczną reakcją jest wtedy ograniczenie węglowodanów, co często prowadzi do remisji w cukrzycy typu 1, ale robi się odwrotnie, bo naukowce i lekarze myślą tak jak Ty, że przyczyną jest mało insuliny. Zamiast ograniczyć do minimum ilość węglowodanów, to zlecają podawanie insuliny egzogennej, co nasila reakcję układu immunologicznego, który z czasem wybije do nogi komórki beta produkujące insulinę. I... dochodzi do sytuacji kuriozalnej, którą opisywał nie tak dawno Taubes i inni propagatorzy LCD. Jest to sytuacja, w której jeden człowiek ma równocześnie cukrzycę typu 1 i cukrzycę typu 2. Dlaczego? Bo po zniszczeniu komórek beta, chory przjmuje dużo insuliny egzogennej, ale komórki nadal nie chcą nadmiaru glukozy ze spożytych węglowodanów, więc organizm zmienia ładunek egzogennej insuliny, coby była odpychana od receptorów, czyli celowo doprowadza do insulinooporności i to jest tzw mechanizm postreceptorowy. Ale... organizm jako mechanizm obronny przed nadmiarem glukozy ma do dyspozycji jeszcze tzw mechanizm receptorowy, czyli spowodowanie zaniku jakiejś części receptorów insulinowych, ale z tego korzysta rzadziej, bo po pierwsze niektóre komórki nie mogą funkcjonować bez glukozy, bo mniej-więcej 8% tkanek to tkanki glukozależne, choć jak jak wykazano w badaniach na zwierzątkach, którym usuwano trzustkę, wychwytywanie niewielkich ilości glukozy przez niektóre komórki, może się odbywać bez udziału insuliny. Jest to ilość niewielka, ale być może jest to w stanie zaspokoić bieżące potrzeby tkanek glukozależnych, pojawia się jednak pytanie, czy wszystkie rodzaje komórek glukozależnych mogą wychwytywać glukozę bezpośrednio. Tak więc teoretycznie rzecz biorąc, cukrzyk typu 1 ze znikomą ilością komórek beta, mógłby sobie nieźle żyć bez egzogennej insuliny, po warunkiem, że byłby w stanie zaadaptować swój organizm do np bardzo rygorystycznej diety zero carb, lub bardzo niskowęglowodanowej diety.
Fajnie że w ogóle się tym interesujesz i wygrzebujesz te ciekawostki. Ja też takie lubię, ale traktuję to z dystansem, a Ty stawiasz tezę i za pomocą bezpodstawnych hipotez chcesz udowodnić, że wystarczy zmienić pH lub ładunek i cukrzycy nie będzie. A prawda jest dużo prostsza - trza mniej cukru żreć. Mniej lub wcale.
_________________
Nullius in verba
 
     
Kangur

Pomógł: 34 razy
Wiek: 82
Dołączył: 27 Sty 2005
Posty: 3119
Skąd: Australia
Wysłany: Sob Sie 17, 2019 19:52   

Grzegorz-Rec napisał/a:


Nie interesuje Cię, bo tego nie rozumiesz. Rozumujesz dokładnie tak jak lekarze i farmaceuci, czyli - jeśli występuje insulinooporność to wincyj insuliny, a jak nie skutkuje to wincyj zmodyfikowanej insuliny. Masz na tyle duży potencjał intelektualny, żeby się chociaż nad tym zastanowić. Pisał o tym pośrednio śp Kwaśniewski. Zastanów się nad tym dlaczego organizm broni się przed tym żeby insulina przyłączała się do receptorów. Broni się zmieniając ładunek na taki sam jaki mają receptory. Broni się bo komórki nie chcą tego nadmiaru glukozy. …………………………bla,bla,bla…..
Logiczną reakcją jest wtedy ograniczenie węglowodanów, co często prowadzi do remisji w cukrzycy typu 1, ale robi się odwrotnie, bo naukowce i lekarze myślą tak jak Ty, że przyczyną jest mało insuliny.


Skąd Ty wiesz co i jak myslę? Ja się podpieram realiami występującymi w organizmie.
Cytat:
В ХХ веке появилась возможность определять инсулин крови. Вначале методы были несовершенными, потом стали более точными и чувствительными. Были получены данные, которые недвусмысленно говорили о том, что в крови больных диабетом инсулина не меньше, а иногда даже больше, чем у здоровых лиц. Факт парадоксальный: инсулина много, а у больных диабет! Как это может быть? Возникло предположение о том, что причиной диабета является нарушение реакции тканей на находящийся в крови инсулин.

http://www.u-lekar.ru/content/view/1307/8/
W XX wieku możliwe stało się określenie insuliny we krwi. Początkowo metody były niedoskonałe, potem stały się bardziej dokładne i wrażliwe. Uzyskano dane, które wyraźnie wskazują, że we krwi pacjentów z cukrzycą nie ma mniej insuliny, a czasem nawet więcej niż u zdrowych osób. Fakt jest paradoksalny: jest dużo insuliny, a pacjenci cierpią na cukrzycę! Jak to może być? Przyjęto założenie, że przyczyną cukrzycy jest naruszenie reakcji tkanek na insulinę we krwi.

Reakcja tkanek to odczyn pH tkanek a tym samym i ładunek elektryczny tkanek. Nie pomyślano i się nie myśli o ładunku elektrycznym transportera insuliny. Insulina jest wprowadzana do krwiobiegu po przejściu krwi poprzez kapilary (naczynia woskowate trzustki) w których pH krwi spada do 0,5 (patrz powyższe moje posty) ma ładunek dodatni i zmienia swój ładunek na ujemny we krwi o odczynie pH powyżej swego punktu izoelektrycznego.
Popatrz na skład zastrzyków insulinowych i zrozumiesz dlaczego zachodzi potrzeba większej ilości insuliny.
Insulina w zastrzykach zawiera środki dezynfekujące i konserwujące takie jak:
- kwas solny
- fenol
- krezol
- parabenzoesan metylu (metyloparaben)
Następuje obumieranie receptorów i mitochondrii poprzez kumulację tych trucizn w tych organellach komórki. Zmniejsza się ilość punków utylizowania insuliny
Grzegorz-Rec napisał/a:

Fajnie że w ogóle się tym interesujesz i wygrzebujesz te ciekawostki. Ja też takie lubię, ale traktuję to z dystansem, a Ty stawiasz tezę i za pomocą bezpodstawnych hipotez chcesz udowodnić, że wystarczy zmienić pH lub ładunek i cukrzycy nie będzie. A prawda jest dużo prostsza - trza mniej cukru żreć. Mniej lub wcale.

Cukier krzepi alergie i cukrzyce.
http://dobradieta.pl/foru...p=253826#253826
_________________
Odkwaszać czy zakwaszać?
http://biblia.deon.pl/rozdzial.php?id=1159
14 W czasie posiłku powiedział do niej Booz: «Podejdź tu i jedz chleb, maczając swój kawałek w kwaśnej polewce».
 
     
Grzegorz-Rec 

Dołączył: 09 Paź 2018
Posty: 812
Skąd: Puszczykowo
Ostrzeżeń:
 4/2/3
Wysłany: Śro Sie 28, 2019 11:39   

Kangur napisał/a:
W XX wieku możliwe stało się określenie insuliny we krwi. Początkowo metody były niedoskonałe, potem stały się bardziej dokładne i wrażliwe. Uzyskano dane, które wyraźnie wskazują, że we krwi pacjentów z cukrzycą nie ma mniej insuliny, a czasem nawet więcej niż u zdrowych osób. Fakt jest paradoksalny: jest dużo insuliny, a pacjenci cierpią na cukrzycę! Jak to może być? Przyjęto założenie, że przyczyną cukrzycy jest naruszenie reakcji tkanek na insulinę we krwi.

W XX odkryto, że jest więcej insuliny, a już w XIX leczono cukrzycę w sposób najprostszy z możliwych, czyli dietą niskowęglowodanową.

No hameryke odkryli.
Tłumacz chłopu prostą rzecz, a on dalej swoje.
Dlaczego u cukrzyka jest więcej insuliny? Bo to reakcja na bodziec, na wrost stężenia glukozy, czyli na nadmiar spożytych węglowodanów.
Można to zatrzymać w prosty sposób - ograniczając ilość spożywanych ww i problem zniknie, ale cukrzykom zaleca się dietę węglowodanową, niskotłuszczową.
Sekrecja insuliny jest reakcją automatyczną, której nie da się zatrzymać bez eliminacji bodźca. Jest to taka sama reakcja jak wydzielanie innych hormonów, które jest odpowiedzią na coś. Np spadek ciśnienia/objętości krwi powoduje automatyczne wydzielanie się wazopresyny. To jest reakcja nadrzędna.
Podawanie egzogennej insuliny w przypadku cukrzycy typu 2, jest tym samym co zobojętnianie kwasów żołądkowych w przypadku zgagi. Nie eliminuje się przyczyn. "Łagodzi" się skutki, doprowadzając z czasem do pogłębiania się problemu.
Insulinooporność to reakcja obronna organizmu. Im więcej egzogennej insuliny dostarczysz cukrzykowi, tym silniejsza będzie reakcja obronna organizmu i na początku chory podaje sobie 20 jednostek, potem 50, 100, 200... a cukrzyca postępuje
_________________
Nullius in verba
 
     
Kangur

Pomógł: 34 razy
Wiek: 82
Dołączył: 27 Sty 2005
Posty: 3119
Skąd: Australia
Wysłany: Śro Sie 28, 2019 19:12   

Grzegorz-Rec napisał/a:
Kangur napisał/a:
W XX wieku możliwe stało się określenie insuliny we krwi. Początkowo metody były niedoskonałe, potem stały się bardziej dokładne i wrażliwe. Uzyskano dane, które wyraźnie wskazują, że we krwi pacjentów z cukrzycą nie ma mniej insuliny, a czasem nawet więcej niż u zdrowych osób. Fakt jest paradoksalny: jest dużo insuliny, a pacjenci cierpią na cukrzycę! Jak to może być? Przyjęto założenie, że przyczyną cukrzycy jest naruszenie reakcji tkanek na insulinę we krwi.

W XX odkryto, że jest więcej insuliny, a już w XIX leczono cukrzycę w sposób najprostszy z możliwych, czyli dietą niskowęglowodanową.

No hameryke odkryli.
Tłumacz chłopu prostą rzecz, a on dalej swoje.
Dlaczego u cukrzyka jest więcej insuliny? Bo to reakcja na bodziec, na wrost stężenia glukozy, czyli na nadmiar spożytych węglowodanów.
Można to zatrzymać w prosty sposób - ograniczając ilość spożywanych ww i problem zniknie, ale cukrzykom zaleca się dietę węglowodanową, niskotłuszczową.
Sekrecja insuliny jest reakcją automatyczną, której nie da się zatrzymać bez eliminacji bodźca. Jest to taka sama reakcja jak wydzielanie innych hormonów, które jest odpowiedzią na coś. Np spadek ciśnienia/objętości krwi powoduje automatyczne wydzielanie się wazopresyny. To jest reakcja nadrzędna.
Podawanie egzogennej insuliny w przypadku cukrzycy typu 2, jest tym samym co zobojętnianie kwasów żołądkowych w przypadku zgagi. Nie eliminuje się przyczyn. "Łagodzi" się skutki, doprowadzając z czasem do pogłębiania się problemu.
Insulinooporność to reakcja obronna organizmu. Im więcej egzogennej insuliny dostarczysz cukrzykowi, tym silniejsza będzie reakcja obronna organizmu i na początku chory podaje sobie 20 jednostek, potem 50, 100, 200... a cukrzyca postępuje

Grzesiu!
Podejrzewam, że w dzieciństwie nie bawiłeś się magnesami.
Radzę Ci wziąć kilka magnesów ( najlepiej w kształcie cylindra) i pójść do piaskownicy się pobawić.
Może wtedy zrozumiesz, że ładunki jednoimienne się odpychają i erytrocyty tworzą tzw słupki monetowe.
_________________
Odkwaszać czy zakwaszać?
http://biblia.deon.pl/rozdzial.php?id=1159
14 W czasie posiłku powiedział do niej Booz: «Podejdź tu i jedz chleb, maczając swój kawałek w kwaśnej polewce».
 
     
Wyświetl posty z ostatnich:   
Odpowiedz do tematu
Nie możesz pisać nowych tematów
Nie możesz odpowiadać w tematach
Nie możesz zmieniać swoich postów
Nie możesz usuwać swoich postów
Nie możesz głosować w ankietach
Dodaj temat do Ulubionych
Wersja do druku

Skocz do:  

Akademia Zdrowia Dan-Wit informuje, że na swoich stronach internetowych stosuje pliki cookies - ciasteczka. Używamy cookies w celu umożliwienia funkcjonowania niektórych elementów naszych stron internetowych, zbierania danych statystycznych i emitowania reklam. Pliki te mogą być także umieszczane na Waszych urządzeniach przez współpracujące z nami firmy zewnętrzne. Korzystając ze strony wyrażasz zgodę na używanie cookie, zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Dowiedz się więcej o celu stosowania cookies oraz zmianie ustawień ciasteczek w przeglądarce.

Powered by phpBB modified by Przemo © 2003 phpBB Group
Template modified by Mich@ł

Copyright © 2007-2024 Akademia Zdrowia Dan-Wit | All Rights Reserved