[Witold Jarmolowicz]

Czy ktoś podejmie się kompetentnie wyjaśnić, dlaczego sterydowe hormony stresu, głównie kortyzol, zatem zostańmy przy tej krótkiej nazwie,
dlaczego więc kortyzol wydzielany w zwiększonej ilości w stresie powoduje osłabienie odporności immunologicznej?
Przecież powinno być odwrotnie, stres powinien zwiększać odporność na wszystko, również na choroby.
JW

[Bruford]

[Hannibal]

[Bruford]

[Mariusz_]

Przy ciągłym stresie (fizyczny, umysłowy) pula kortyzolu zostaje wyczerpana. Kortyzol wtedy jest na niskim poziomie i nie spełnia swojej roli w organizmie

http://www.thedoctorwills...ss/art2431.html

-------------------------------------------------------------------
Cortisol helps to control Allergies (by stabilizing the Cell Membrane of Lysosomes, Immune System Cells that, when ruptured initiate the Inflammation involved in Allergies). research
DHEA (Dehydroepiandrosterone) helps to prevent Allergies. research
Progesterone (cream applied topically) often alleviates Allergies (due to its role as a precursor for the production of Glucocorticosteroid Hormones such as Cortisol and Cortisone).

http://www.naturaltherapy...=index_02c76709

---------------------------------------------------------------------------------------------
The more histamine that is released, the more cortisol it takes to control the inflammatory response and the harder the adrenals have to work to produce more cortisol.

The harder the adrenals have to work the more fatigued they become and the less cortisol they produce, allowing histamine to inflame the tissues more.

The vicious circle can lead to progressively deeper adrenal fatigue as well as to larger allergic reactions.

Anything that you can do to break this cycle will help your adrenal glands and reduce the effects of allergies. (Adrenal Fatigue, pg. 175)
How do you break the cycle in order to help your adrenal glands and get relief from allergies?

http://www.smart-publicat...nal_support.php
------------------------------------------------------------------------------------

W przypadku niewydolności kory nadnerczy nadnercza nie wytwarzają hormonów immunosupresyjnych w zasadzie żadnych hormonów



http://www.nanp.org/Kharr...show/index.html Polecam zapoznac się z tym opracowaniem



www.drlam.com/articles/adrenal_fatigue.asp

http://www.youtube.com/wa...feature=channel
http://www.youtube.com/watch?v=B6RJrff8Psg

[Witold Jarmolowicz]

[Bruford]

[gudrii]

Byc moze utrzymanie ukladu odpornosciowego w momencie bezposredniego zagrozenia zycia kosztuje zbyt wiele wysilku. Dlatego organzim wylacza zbyteczne funkcje I skupia cala energie na najpotrzebniejszych funkcjach?

Krew jest wpompowana w miesnie, adrenalina zaczyna zalewac organizm, zaczyna sie wzmozona produkcja energii I jestesmy w stanie bojowym. Wydaje sie ze to ma sens bo po co komu leukocyty w stanie pelnej gotowosci jak grozi mu odciecie glowy?

Co innego bezludna wyspa I perspektywa spedzenia na niej reszty zycia

[gudrii]

Organizm musi byc zbyt madry na to zeby w momencie zagrozenia zycia skupiac swoja uwage I wzmacniac wszystkie mozliwe systemy. Bitwy sie wygrywa przez skupianie calej swojej sily na jednym zadaniu, odcinku czy slabosci pofilozofowalem troszke...

[Witold Jarmolowicz]

Panie Brufordzie,
Bezludna wyspa jest tylko antropocentryczną ilustracją. Szczur zamknięty w pułapce bez możliwości ucieczki i zdobycia pożywienia podlega podobnemu stresowi jak rozbitek. Reakcje psychiczne związane ze stresem mają niewiele wspólnego z neocortex, a znacznie więcej z międzymózgowiem.
Czego najlepszym dowodem jest, że tych reakcji nie można opanować siłą woli.

Cytat:

Byc moze utrzymanie układu odpornościowego w momencie bezpośredniego zagrozenia zycia kosztuje zbyt wiele wysilku. Dlatego organizm wyłącza zbyteczne funkcje I skupia cala energie na najpotrzebniejszych funkcjach?

To oczywiste, ale tutaj rozważamy stres długotrwały związany z kortyzolem, a nie adrenaliną, mobilizujący do długofalowego działania, a nie intensywnej krótkotrwałej walki o przeżycie.
Nie upieram się, tylko poszukuję wytłumaczenia. Być może rzeczywiście nie dało się inaczej rozwiązać naturze tego problemu.
Zważywszy jednak na ogromną śmiertelność potomstwa każdego gatunku, ponad 90%, reszta, która przeżywała, musiała być wolna od niedoskonałości przystosowania.
Właśnie, może zatem warunki długotrwałego stresu nie wymuszały zwiększenia odporności immunologicznej?
Może np. wędrówka w poszukiwaniu pożywienia zmniejszała ryzyko infekcji? To możliwe, ponieważ wówczas kontakty pomiędzy osobnikami danego gatunku zmniejszały swoją częstość. Zatem nic nie wymuszało podwyższania obrony immunologicznej, a nawet można było na niej zaoszczędzić i wykorzystać "zapasy" białkowe immunoglobulin do wydłużenia czasu przeżycia w głodzie. To zaczyna mieć sens.
JW

[gudrii]

A moze jest to wlasnie sposob natury na odseparowyanie slabszych od silniejszych. Wiadomo ze przewlekly sters jest powiazany tylko z chorobami i problemami. Nieumiejetnsc znalezienia rozwiazania problemu powoduje przewlekly stres ze wszelkimi tego konsekwencjami

(Moze zalozeniem jest to aby takiemu zestresowanemu osobnikowi ulatwic jak najszybsze zejscie aby nie pwoielil wadliwego genu?)

Po co naturze osobnik ktory nie potrafi sobie radzic z problemami szybko i skutecznie? po co natura mialaby starac sie ulepszac tego sosbnika skoro moze postawic na tego ktory "dziala" prawidlowo (radzi sobie ze stresem poprzez szybkie rozwiazywanie wszelkich problemow).

Przeciez nie ma sensu kontynuowac czegos co nie przynosi efektow...No i jak wiadomo przewlekly stres blokuje czynnosci rozrodcze.

No i waznym jest aby moc ustalic jak dlugo stres dziala dopingujaco a do jakiego momentu zaczyna dzialac destrukcyjnie. Ale to chyba nie do ustalenia bo zalezy wlasnie od jednostki i jej szczescia.

[Witold Jarmolowicz]

Odczuwam niedosyt, że niczego porządnie nie wyjaśniliśmy.
Z tym spadkiem odporności sprawa nie jest jasna.
Zauważmy, że zdarza się i tak, że długi stres mobilizuje siły obronne i dopiero kiedy mija zagrożenie, organizm popada w chorobę z powodu byle infekcji.
JW

[_flo]

Dość prosto i składnie wyłożone - w skrócie HPA axis:

Cytat:

Quick review. The hippocampus in our brains secretes CRH, a hormone that tells our pituitary gland to secrete ACTH, which then travels down through the blood to the adrenal glands (which sit on top of the kidneys). When stimulated by ACTH, the adrenal glands spit out adrenaline and cortisol. Pow! You are ready to fight, or run, or do whatever it is you need to do with your jacked-up stress hormones. Eventually, cortisol itself can tell the hippocampus to cool it - stop producing CRH, and the cycle shuts down. Or that's how it is supposed to work. In depression, anxiety, and obesity, the cycle is broken. Cortisol stays high. The brain and adrenal glands try to compensate by downregulating some of the receptors, but it doesn't seem to work, at least not long term. Once you have an out of whack hormonal system, all the elements of the hormonal system seem to get out of whack at the same time. I've only introduced the main characters so far - the HPA axis itself - the supporting cast is many-fold and regulates sleep, appetite, and mood. Some of the members will be familiar to you - leptin, orexin, and serotonin among others.

[Hannibal]

Cały artykuł, którego fragment zacytowała flo jest tutaj - http://evolutionarypsychi...-obesity-2.html
jest tam o:
- chorobie Cushinga - nadnercza produkują zbyt dużo koryzolu
- samobójstwach - podwyższony poziom kortykoliberyny, który skutkuje zwiększoną produkcją kortykotropiny i kortyzolu
- leczeniu antydepresyjnym, które wydaje się rozwiązywać problemy hormonalne, choć wg nowych badań dla różnych typów genów receptora kortykoliberyny mamy różne odpowiedzi na owe leczenie (dla jednych typów będzie ono skuteczne, dla innych nie)
- leptynie, która reguluje nasz apetyt (im jest jej więcej tym apetyt mniejszy)
- oreksynie, która stymuluje apetyt, której jest mniej w depresji, aktywuje katecholaminy
- interleukinie 6 (IL-6) - podwyższony poziom tej cytokiny obserwujemy w przypadku otyłości i depresji

[zenon]

[Paweł-poprostu]

Zaciekawił mnie Pana temat!
Jutro postaram się dowiedzieć jak najwięcej na ten temat.
Lecz dzisiaj też coś napisze, bo aż mnie nosi by pomóc w tak spornej i mrocznej kwestii.

Nasz ukochany Kortyzol, po zwolnieniu przez korę nadnerczy, przechodzi przez błony lipidowe komórek wątroby (ze względu na hydrofobowy charakter może przejść bezpośrednio przez błony komórkowe), a następnie wiąże się z receptorów glukokortykoidów (GR). Ten dimeryzuje receptor kortyzolu / GR kompleks przechodzi do jądra, gdzie wiąże się następnie do glukokortykoidów. Odpowiedź (GRE), jest podobna do CREB i daje podobne wyniki (syntezuje więcej PEPCK).

Powinienem oznaczyć cytatem, lecz tego nie zrobię, gdyż ostatnim razem ja to pisałem w temacie "cAMP" do którego Pana zapraszam.
Kompanii brak, chyba się Hannibal wyładował.

Nie bez powodu pogrubiłem powyższą informacje.
Jest ona kluczowa!
http://www.biotechnolog.pl/news-678.htm
Genetyka w rzeczy samej ma wielkie możliwości, ale nie oto się tu rozchodzi.
Dzisiaj już nie mam czasu wiec tylko podsumuje, a jeśli uzna Pan coś za mało jasne to zabłysnę jutro.

Podsumowanie:
Jeśli stresu jest pozbawiony wysiłku fizycznego jest nienaturalny i szkodliwy, wręcz wyniszczający, ale jeśli towarzyszy mu fizyczne uzasadnienie wywołujące przyspieszenie przemiany materii, ruch, akcja - to jest to jak najbardziej naturalne i fizjologiczne.
Kiedy zachodzi cały szereg reakcji biochemicznych przygotowawczych do "akcji" to ta akcja musi nastąpić, a gdy tak się nie dzieje jest to bezcelowe rozpoczęcie nie mające przełożenia w praktyce. Bez impulsu zwrotnego jest to proces nieziszczony, a więc szkodliwy. Lecz gdy impuls zwrotny wraca całość się klei i otrzymujemy sowitą zapłatę w wyniku pobudzenia układu. To tak jak przy głodówce, jeśli by brakowało impuls pobudzającego do regeneracji, człowiek nie dozna by odnowy biologicznej, w gruncie rzeczy został by skazany na straty.
Jeśli człowiek wytwarza dużo impulsów mobilizujących, to zmusza organizm do przyspieszenia funkcji życiowych, ustrój się odmładza.
Sam stres szkodzi, lecz pozwala organizmowi uzyskać znacznie więcej nisz gdyby go nie było.
Pozwala dotrzeć do naszych najgłębszych instynktów.
W chwilowym przypływie adrenaliny możemy dokonamy rzeczy nieosiągalnej dla nas w stanie normalnym. Podczas takiego pobudzenia impuls zwrotny stymulowany wysiłkiem będzie zawsze przewyższał ten który wytwarzamy mordując się ćwiczeniami fizycznymi bez stresu (na sucho).

Reasumując: sam stres szkodzi, lecz korzyści płynące z możliwości jego spożytkowania są niebywale bardziej doniosłe i rewitalizujące dla naszego ustroju, niż jakiekolwiek "suche" pozbawione emocji wysiłki .

[_flo]

Ciąg dalszy stąd: http://www.dobradieta.pl/...p=156001#156001
Trochę chaotyczne notatki które wysyłałam do kogoś:

Są 2 części mózgu które rzeczywiście doznają strat neuronów, wyraźnie się starzeją pod wpływem upływu lat i stresu: hipokamp i "substantia nigra" (-> Choroba Parkinsona).
O ile straty w tkankach hipokampu pod wpływem glikokortykoidów (kortyzol) są odwracalne po wyleczeniu choroby Cushinga, o tyle po PTSD (np. "nieszczęśliwym dzieciństwie") i po depresji - nie. Znanym faktem jest utrata pamięci pod wpływem długotrwałego przyjmowania kortykosterydów, a także w depresji.
Ale w sumie tu mi się coś nie zgadza - czemu oddziaływanie substancji chemicznej jaką jest kortyzol miało by być odwracalne w jednym przypadku, a w drugim nie. Może wcale nie o to chodzi. Może wyleczona choroba Cushinga jest wyleczona, i jest git, i może swobodnie nastąpić regeneracja, a wyleczenie PTSD czy depresji nie jest tak do końca możliwe i stąd wynikają utrzymujące się zniszczenia. Może chodzi mi o to, ze osoby z depresja czy PTSD mają lub utrwalają specyficzny rys osobowości - taki, że nie jest możliwa regeneracja.

Dalej mówi o tych pawianach.
Na przykład pawiany uplasowane nisko w hierarchii społecznej mają wysoki bazowy poziom kortyzolu, dalej - mają słabą, spowolnioną odpowiedź kortyzolową na faktyczne, prawdziwe zagrożenie. I długo też u nich zajmuje oczyszczenie ze stresu.
To odpowiada u człowieka modelowi depresji.
Oczywiście to tylko w ten sposób działa jeśli hierarchia jest sztywno ustalona - w momencie rewolucji wysoko postawiony baboon będzie miał podobnie podniesiony poziom kortyzolu (i wszystko co za tym idzie, np. wyłączony układ odpornościowy), także babón troll który wpada i robi zamieszanie w stadzie i zaczepia wszystkich - też płaci za swoje zachowanie
No i dalej badał też typy osobowości babónów i umiejętność regulacji emocji, i to ma zasadnicze znaczenie oczywiście jeśli chodzi o poziom glikokortykoidów - przechlapane ma babón z osobowością typu A, który widzi zagrożenie tam gdzie go nie ma, podobnie babón, który w momencie zagrożenia pasywnie oddaje kontrolę napastnikowi, nie stosuje zasady "najlepszą obroną jest atak" - pozbywa się poczucia kontroli, podbija tym samy poziom glikortykoidów dwukrotnie. Pobity, pokonany babón który wyżyje się na jakimś mniejszym i słabszym ma ostatecznie dwukrotnie niższy poziom glikortykoidów.
No i dalej izolacja społeczna, brak grupy wsparcia, kółka przyjaciól - to jest ogromnie ważny czynnik w przewidywaniu choróbsk takich jak nadciśnienia, choroby serca etc. U babónów, ale to wszystko ponoć przekłada się na sytuację u ludzi.
W skrócie, czynniki które niwelują przeciągający się podwyższony poziom glikokortykoidów (w/g Sapolskyego)
* odpowiednie rysy osobowości pozwalające na regulację emocji,
* postrzeganie siebie w roli osoby kontrolującej sytuację i mogącej przewidzieć rozwój wydarzeń (tak przy okazji, niezawodnym sposobem na wywołanie depresji u szczurów jest traktowanie ich prądem w losowych odstępach czasu kompletnie bez przyczyny - taki PRL w pigułce),
* sposoby na rozładowanie emocji, znalezienie ujścia,
* szeroka grupa przyjaciół i wsparcie rodziny,

psyche miażdzy somę

[rakash]

flo, dobrze kombinujesz, bierz pod uwagę że są to tylko badania, które nie pokazują wszystkich przypadków, aczkolwiek racja, te uszkodzenia w depresji są trudniej odnawialne, ponieważ teoretycznie trudniej pozbyć się depresji - wpływu psychicznego na organizm niż zaburzeń niejako mechanicznych spowodowanych złym odżywianiem...

jeżeli jednak chodzi o leczenie depresji to można powiedzieć że jest ona w pewnym sensie łatwiejsza do wyleczenia... tylko trzeba przedsięwziąć odpowiednie środki - kroki.

[Waldek B]

Łazariew w drugiej części diagnostyki pisze, że zabija nie sam stres, a nieprawidłowy stosunek do niego.

Człowiek wierzący, który rozumie, że świat jest inteligentny i wszystko nieprzyjemne, co się wydarza, trzeba przyjmować jako dane przez Boga dla oczyszczania i wzmacniania duszy będzie dużo bardziej odporny na stres od człowieka pysznego, który stawia pomyślny los, rodzinę i wartości ziemskie na pierwszym miejscu. Przepełniony pychą zawsze jest drażliwy i obraża się. Pycha - to niechęć do przyjmowania raniącej sytuacji.

[grizzly]

[_flo]

[_flo]

Rakaszek, łap linkę: http://www.youtube.com/wa...feature=channel
tu Sapolsky słusznie gada o tym, że depr. jest chorobą biologiczną, że pewien zestaw genów czyni nas bardzej podatnymi, że kobiety są bardziej narażone ze względu na zawirowania hormonalne, że dość często łatwo można ją wyrównać normalizując hormony tarczycy, że to wszystko stres stres stres, agresja obrócona do wewnątrz, że brak poczucia kontroli, wyuczona bezradność, etc...

[rakash]

No to się nie zgadzam. Geny są przereklamowane. W ogóle wystarczy się przyjrzeć ludziom i światu żeby wiedzieć że nie w genach jest problem. To zresztą jest myślenie pokrewne wszelkim psychololo, według których wszystko jest zależne od mozgu. Dopiero co wynaleźli panaceum na depresje - PROZAC - a już zdążyli odtrąbić że to jednak porażka.

A to o hormonach jest już bliższe prawdy, oraz to że kobiety "puchy marne" są narażone bardziej na wahania tych właśnie.

To co pisze Łazariew, aczkolwiek osnute jest pewną dziwaczną aurą, jest bardzo sensowne. Ten dystans jest istotną cechą, znaną zresztą z wielu religii. A najbardziej chyba zaznacza się w chrześcijaństwie. To jest w pewnym sensie to co nazywamy WIARĄ, a co niektórzy spłycają i mylą z wierzeniami czy rytuałami.

Do roli mitu chyba urosły też opowieści o tym jak Indianie ameryki północnej byli wytrwali i potrafili znosić ból.

[zenon]

Z tymi indianami mity moga sie brac z powiesci beletrystycznych typu Winnetou czy Old Shatterhand.

W wieku nastoletnim bardzo lubialem tego typu ksiazki.
Pamietam opisy jak torturowany indianin nawet nie drgnal powieka.

W naszej kulturze widze dosc podatny gruny by uznawac tego rodzaju postawe za cnote.
Widac to tez i wspolczesnie. Ot chociazby okladka debiutu Rage Against The Machine, gdzie mamy medytujacego mnicha dokonujacego samospalenia nie ujawniajacego zadnych emocji.

Wracajac do powiesci Karola Maya - nie wiem czy wiecie, ze byly one "zakazane" w czasach PRLu. Bylo tak dlatego, ze zaczytywal sie w nich mlody Hitler.

Swoja droga pamietam ze "Zniewolonego dziecinstwa" Miller jak mlody Adolf relacjonowal bicie go przez ojca, ze on z kamienna twarza spokojnym glosem odliczal kolejne ciosy.

Nie wiemy czy to prawda, czy tylko wizerunek zgodny z jego przekonaniem. Nie wiemy jaki wplyw na to mialy ksiazki Maya i modelowanie wyidealizowanego przez autora obrazu indianskich wojownikow.

Fakt faktem, ze May nigdy nie byl w Ameryce a w jego ksiazkach przemycane bylo sporo ideologii, miedzy innymi Winnetou nawrocil sie na chrzescijanstwo i zanim zmarl bodajze przyjal chrzest. Juz nie pamietam.
mniejsza, ot taka dygresyja..

[EAnna]

[_flo]

No Wiki twierdzi podobnie:

Cytat:

Ciekawostką jest również to, że May był ulubionym pisarzem przywódcy III Rzeszy – Adolfa Hitlera. Z tego też powodu książki pisarza nie były wydawane tuż po wojnie w Polsce, w Skandynawii i w Niemczech.

Później pewnie zaczęli wydawać.

rakash napisał/a:

Dopiero co wynaleźli panaceum na depresje - PROZAC - a już zdążyli odtrąbić że to jednak porażka.

Noooo... bo prozac to tylko część problemu - serotonina, anhedonia, zachowania obsesyjno-kompulsywne. To tylko 1 klocek układanki.

...
Ogólnie wymieszały nam się teraz - kwestia umiejętności zachowania zdrowego dystansu (po okresie/momencie okazania sobie empatii i zrozumienia i "przeżywania") z Hitlera zezwierzęceniem, wysyłaniem ludzi "do piachu", brakiem wspólczucia dla 5 milionów Żydów, w tym dla siebie samego. Jednak granica jest wyraźna.

[zenon]

[EAnna]

[Sana]

Z pewnością strach w jakimś tam stopniu znieczula fizycznie.

[_flo]

[rakash]

[_flo]

[rakash]

[M i T]

Stres jako ważny czynnik w chorobach serca:

http://zdrowie.onet.pl/pr...77,artykul.html

Marishka

[Neska]

cura domestica vel krzataczka wg badan ponizej jest najbardziej stresujacym zawodem swiata cos naciagane te badania moim zdaniem to najmniej stresogenne zajecie swiata. Owszem, jest grafik dnia, male dzieci musza miec swoj rytm, rytualy, ale to ode mnie zalezy jaki ksztalt bedzie mial dzien, planuje na spokojnie, bez przymusu i bez nerwow, ciesze sie tym co robie.
Nie wiem, ale przypuszczam, ze zestresowana pani domu (nie umniejszajac jej roli) nigdy nie byla rozliczana przez pracodawce, nie musiala sie nieustannie wykazywac, nie musiala odbywac stresujacych porannych kolegiow, na ktorych trzeba bylo blyszczec pomyslami i mazac na czarna konkurencje, nie prowadzila firmy itp itd. Zycie z kochanym mezem, opiekowanie sie dziecmi, administrowanie domem to przy tym przyjemnsc, spokoj, relaks, generalnie kaszka z mlekiem. Chyba, ze ktos jest smierdzacym leniem, ale wtedy nawet wyjscie z dzieckiem na spacer czy posprzatanie jest mordega


http://wiadomosci.gazeta....9,2167786.html,

Kura domowa: najbardziej stresujący zawód świata. gazeta.pl

2004-07-06, ostatnia aktualizacja 2004-07-06 00:00
Mówi się o nich "kury domowe", "krzątaczki". A to właśnie praca gospodyni domowej jest najbardziej stresującym zawodem

Gospodyni domowa pod względem stresu związanego z pracą zdystansowała takie zawody, jak strażak i makler giełdowy. To wyniki sondażu wykonanego w Hiszpanii na zlecenie firmy Unilever, producenta m.in. dezodorantów Rexona. Firma chciała się dowiedzieć, który zawód jest najbardziej stresujący, bo pot wydzielany w stresie ma najbardziej niemiły zapach....

[M i T]

Białko stresu:

http://www.eureknews.pl/i...lko-stresu.html

Marishka

[plej_tssz]

Obserwacja czujności:

-Kilka dni temu po obserwacji za swoją stodołą, sarny wyjadającej jabłka z pod śniegu, zauważyłem pewną prawidłowość zachowań żywych organizmów podczas ich reakcji na sytuację stresową.

OD RAZU PISZĘ:sama natura mi to wyjaśniła dzięki wnikliwej analizie swoich naturalnych zachowań zniżonych do progu najprostszych reakcji na przestrzeganie jej praw.

-Sarna po chwili spokojnego posilania się zaczęła wyczuwać określone wibracje zapowiadające z jej pktu widzenia nadejście zagrożenia.

zaczynało się szybko ciemnić ok 16:30.

przełom dnia z nocą

Ucieczka sarny była zapowiedziana jej czujnym zachowaniem stosownym do zaistniałej sytuacji.

Pondosząc łeb zaczęła automatycznie reagować wszystkimi zmysłami na najdrobniejsze zachowania całego otoczenia.

Po czym zniknęła.

I o co mi ogólnie chodzi bo to NAJWAŻNIEJSZE spostrzeżenie.

-Jej serce NAGLE zaczęło reagować stresem KIEDY zaczęła szybko uciekać, innymi słowy ucieczka jest jej jedynym sposobem na rozładowanie całego napięcia układu krwionośnego.

-Człowiek na tej zasadzie może się unicestwiać kiedy chcę za wszelką cenę sprostać pewnym oczekiwaniom społeczeństwa.Cała energia której nie rozładuje taka osoba ucieczką staje się w jednej sekundzie jego NAJGORSZYM wrogiem.

PODSUMOWANIE:

-weźcie to sobie do serca



pzdr

[Trolejbus]

Ładne.

Serio ta sarna jabłko jadła?

[zyon]

Na stres trzeba uwazac, zeby sie nie przerodzil w storm of stress
http://www.youtube.com/watch?v=Cm6HbszjuV8

[plej_tssz]

[Trolejbus]

[Paweł Wrzesińsk]

Kortyzol? Hmm...
Ta, kortyzol mobilizuje organizm bo jest hormonem stresowym, ale i katabolicznym...
Np. upośledzenie konwertowania T4 do T3 co skutkuje spowolnieniem metabolizmu w tym: mniejszą produkcją SHBG (białko wiążące hormony płciowe) jak i mniejszą produkcją androgenów i estrogenów co za tym idzie mniejszą produkcją min. dopaminy. Gdy organizm rozkłada aminokwasy to mniej tryptofanu zostaje zamienionego w serotoninę (co wiąże się z gorszą regeneracją, także podczas snu), ponieważ serotonina jest zamieniana w melatoninę podczas fazy NREM i REM.
Ogólnie dużo by tu pisać... Katabolizm prowadzi do ogólnego osłabienia i wyczerpania organizmu. I tak jeśli chwilowa mobilizacja powodowana przez hormony kataboliczne nie zostanie (jak się dzieje podczas zaprzestania wysiłku fizycznego) lub w przypadku stresu psychicznego jeśli kortyzol nie zostanie obniżony przez wyrzut dopaminy ( hormonem poczucia mocy) podczas "zwycięstwa" jakkolwiek to rozumieć to katabolizm się utrzyma...
Kortyzol pobudza min.: hipo i hiperglikemie, stres ( fizyczny i psychiczny)
Moim zdaniem stres psychiczny to taka pozostałość po starych czasach kiedy była hierarchia stadna, każdy osobnik miał przybliżoną pozycje w stadzie i tak też obrona tej pozycji wymagała wyrzutu hormonów katabolicznych jak również testosteronu (u mężczyzn który ulega zwielokrotnieniu) jeśli samiec przegrał kortyzol się utrzymywał i upośledzał konwertorownie T4 do T3 co skutkowało spowolnieniem metabolizmu mniejszą ilością SHBG, przez co zwielokrotniony testosteron wkrótce zostanie wydalony z moczem i spadnie poniżej normy. Niższy poziom testosteronu spada proporcjonalnie ze spadkiem w hierarchii.
A czemu ogólnie poziom testosteron spada? Kiedy T4 w mniejszym stopniu konwertuje do T3 to HGH (hormon wzrostu będzie w mniejszym stopniu zamieniany w wątrobie na insulino podobne czynniki wzrostu IGF, które z kolei odpowiadają za produkcie androgenów.
A teraz co się stanie gdy osobnik wygra? Dopamina zbija kortyzol, przyspiesza metabolizm, poziom testosteronu normuje się dopiero na poziomie nawet do 400% i się długo utrzymuje. Przyspieszony metabolizm czyli więcej T3 IGF itd. napędza androgeny
http://kulturystyka.com.pl/a/33102
"
5. STRES PSYCHICZNY OBNIŻA POZIOM TESTOSTERONU.

PRAWDA.

Oczywiście, stany stresu emocjonalnego, związane z pobudzeniem afektu strachu, mają komponent hormonalny w postaci kortyzolu. Pomiędzy ciałem migdałowatym (najważniejszym ośrodkiem afektywnym układu limbicznego w mózgu) a podwzgórzem jest neuronalna autostrada. Oznacza to, że ocena sytuacji jako niebezpiecznej spowoduje natychmiastowe pobudzenie osi HPA ("kortyzolowej"), która jest nadrzędna nad wszystkimi innymi osiami podwzgórzowo-przysadkowymi, więc osie: HPT (dokładniej HPGn lub h. płciowych), HPG (h. wzrostu) oraz oś tarczycy, są hamowane.

Warto dodać, że kortyzol mniej "kłóci się" z testosteronem niż np. prolaktyna. Bywa, że kortyzol i testosteron u mężczyzny wzrastają równocześnie. Jeszcze do niedawna w jednym ze stanów USA, mężczyzna, który wszedł do własnego domu i nakrył żonę w łóżku w towarzystwie innego mężczyzny, mógł legalnie użyć broni palnej. Modele naukowe pokazują, że to typowa sytuacja, w której wzrastają oba te hormony. Chodzi tu o efekt wtargnięcia intruza. Gospodarz w swoim domu jest osobnikiem dominującym per se. W psychice pobudzony zostaje motyw społeczny pionowy, powstaje ogromna presja osi HPT na zwyżkę testosteronu. Jednocześnie zastana sytuacja jest cokolwiek stresująca, klimat nie sprzyja rozmowie. Powstaje presja na podniesienie poziomu kortyzolu. Występuje tu dodatkowo bardzo ciekawe w endokrynologii zjawisko feed foreward. Testosteron mianowicie pobudza dodatnio oś HPT (brak typowego, negatywnego feed back). Im większe stężenie testosteronu początkowe, tym więcej LH wydzieli wtórnie przysadka, a to z kolei pobudzi jądra do jeszcze większej sekrecji T, itd. W efekcie poziom testosteronu może przyjąć b. duże wartości i ustabilizować się dopiero na poziomie 400-500% początkowej wartości*. Jeśli "terytorium" zostanie obronione T utrzyma się na wysokim poziomie, jeśli nie - spadnie poniżej normy.

*na podstawie badań z szympansami i innych modeli zwierzęcych; jest zakaz tego typu eksperymentów na ludziach"

Oczywiście to dotyczy starych czasów, teraz wszystko jest bardziej pokomplikowane jeśli chodzi o stres psychiczny...
Tak więc stres wiąże się z katabolizmem i jest niekorzystny jeśli jest to przewlekły stres który się utrzymuje i nie zostaje zastąpiony anabolizmem. Co ciekawe stres sam w sobie daje możliwość nastąpienia bardziej anabolicznych warunków od stanu wyjściowego np. w czasie i po wysiłku fizycznym następuje zwiększenie HGH i TSH te hormony jak się powszechnie błędnie uważa nie są same w sobie anaboliczne, bo żeby stały się to HGH musi zostać przekształcony w IGF w tkankach a TSH w T4 i następnie w T3, natomiast to wszystko odbywa się przy podwyższonym poziomie insuliny która sygnalizuje że jest możliwość odnowienia zapasów, przy czym organizm wychodzi na plus bo tempo metabolizmu przyspiesza a organizm się przystosowuje robiąc nadbudowę np. mięśni chcąc uniknąć stresu w przyszłości. W przypadku stresu psychicznego bardziej istotne jest konwertowanie T4 do T3 które decyduje o ilości androgenów i estrogenów. Tak więc kortyzol chwilowo mobilizuje organizm ale gdy się utrzymuje doprowadza do osłabienia i wyczerpania organizmu i co za tym idzie również osłabienia odporności.

[Paweł Wrzesińsk]

"I tak jeśli chwilowa mobilizacja powodowana przez hormony kataboliczne nie zostanie zatrzymana (jak się dzieje podczas zaprzestania wysiłku fizycznego) lub w przypadku stresu psychicznego jeśli kortyzol nie zostanie obniżony przez wyrzut dopaminy ( hormon poczucia mocy) podczas "zwycięstwa" jakkolwiek to rozumieć, to katabolizm się utrzyma... " - poprawka

[Witold Jarmolowicz]

Wracając do kwestii po latach, można podać jeszcze jedno wyjaśnienie.
Stres zmniejsza odpowiedź immunologiczną jak i inne reakcje metaboliczne, żeby zachować jakieś rezerwy organizmu na ewentualną walkę o przeżycie. Potrzebne wówczas będą sprawne mięśnie, układ krwionośny, oddechowy i nerwowy.
W sytuacji zagrożenia kontynuowanie naprawy organizmu, podobnie jak kontynuowanie trawienia jest zbędnym luksusem, który zabiera część energii przeznaczonej na walkę.
Podobnie, jak ratując się przed utonięciem, najpierw musimy dopłynąć do brzegu a dopiero potem wysuszyć się i walczyć z przeziębieniem.
Ponadto komórki immunologiczne są bardzo agresywne i być może kortyzol jest niezbędny do utrzymywania ich w ryzach, żeby nie atakowały własnego organizmu.
Takie choroby, jak SM, SLA, cukrzyca typu I wynikają właśnie z nadczynności układu immunologicznego. Opracowane obecnie immunoterapie nowotworów niestety, jako uboczne działanie mogą powodować choroby z autoimmunoagresji.
JW

[Grzegorz-Rec]

[Witold Jarmolowicz]

[Grzegorz-Rec]

[Witold Jarmolowicz]

[Grzegorz-Rec]